выху́кваць
‘выпускаць ротам паветра, каб сагрэць каго-небудзь, што-небудзь, прыцішыць боль’
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час | ||
|---|---|---|
| выху́кваю | выху́кваем | |
| выху́кваеш | выху́кваеце | |
| выху́квае | выху́кваюць | |
| Прошлы час | ||
| выху́кваў | выху́квалі | |
| выху́квала | ||
| выху́квала | ||
| Загадны лад | ||
| выху́квай | выху́квайце | |
| Дзеепрыслоўе | ||
| выху́кваючы | ||
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)