вы́праўлены I испра́вленный, вы́правленный; см. вы́правіць I

вы́праўлены II

1. отпра́вленный; проведённый; снаряжённый;

2. отпра́вленный, вы́сланный;

3. по́сланный;

1-3 см. вы́правіць II

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

павыпраўля́ць ​1, ‑яю, ‑яеш, ‑яе; зак., што.

Выправіць усё, многае. Павыпраўляць рэчышчы. Павыпраўляць памылкі ў дыктантах.

павыпраўля́ць ​2, ‑яю, ‑яеш, ‑яе; зак., каго-што.

Выправіць, адправіць усіх, многіх або ўсё, многае. Павыпраўляць людзей у экспедыцыі. Павыпраўляць дзяцей з дому. Павыпраўляць машыны ў поле.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гарба́ты, -ая, -ае.

1. Які мае горб (у 1 знач.).

Г. стары.

2. у знач. наз. гарба́ты, -ага, мн. -ыя, -ых, м. Гарбун.

Гарбатага магіла выправіць.

3. Выгнуты, з гарбінкай.

Г. нос.

|| наз. гарба́тасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

проводи́ть​II сов., в разн. знач. праве́сці; (отправить) вы́правіць; см. провожа́ть.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

старні́раваць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак. і незак., што.

Спец. Выправіць (выпраўляць) памылковы запіс у бухгалтарскіх кнігах; зрабіць (рабіць) сторна.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

испра́вить сов.

1. (починить) папра́віць, адрамантава́ць;

2. (устранить недостатки) вы́правіць; (внести поправки) папра́віць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

непапра́ўнасць ‑і, ж.

Немагчымасць паправіць, выправіць што‑н. Адчуваць непапраўнасць бяды. □ Здзіўленыя .. светлыя вочы [Леановіча] спыніліся на Гораве, які калаціўся ад непапраўнасці зробленага. Караткевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

наряди́ть​II сов. (назначить в наряд) прызна́чыць (у нара́д); (послать) пасла́ць, вы́правіць, мног. павыпраўля́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

горба́тый

1. прил. гарба́ты;

2. сущ. гарба́ты, -тага м.;

◊

горба́того моги́ла испра́вит гарба́тага магі́ла вы́правіць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гарба́ты

1. прил. горба́тый;

2. в знач. сущ. горбу́н;

◊ ~тага магі́ла вы́правіць — посл. горба́того моги́ла испра́вит

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)