вая́ка, -і, мн. -і, вая́к, м.
1. Вопытны і храбры воін (уст.).
Праслаўлены в.
2. Той, хто няўдала ваюе (разм., іран., пагард.).
Гэта быў мудры в.: на лодцы Байкал пераплываў.
3. перан. Задзіра, забіяка (іран., жарт.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
*Мла́дшы, мла́чшы ’менш вопытны плытагон’ (дзвін., Нар. сл.). З ц.-слав. младший ’маладзейны’ праз рус. мову. Да малады́ (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
прабе́глы, ‑ая, ‑ае.
Разм. Які многа бачыў, вопытны; хітры. — А быў сярод нас удалец такі, Марка Балук з-пад Цернішч. Прабеглы .. салдат старой арміі. Колас.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Відалы ’бывалы’ (КТС); ’вопытны чалавек, які бачыў свет’ (Нас.). Утворана ад дзеепрыметніка на ‑l‑ъ. Да відзець (гл.). Параўн. рус. вида́лый ’тс’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
казуі́ст, -а, М -сце, мн. -ы, -аў, м. (кніжн.).
1. Юрыст, вопытны і ўмелы ў разборы заблытаных, складаных судовых спраў, казусаў.
2. Чалавек, схільны да казуістыкі (у 2 знач.; неадабр.).
|| ж. казуі́стка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.
|| прым. казуісты́чны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
куліна́р, -а, мн. -ы, -аў, м.
1. Спецыяліст па кулінарыі (у 1 знач.); вопытны, умелы повар.
2. Чалавек, які добра і смачна гатуе розныя стравы.
Добры к.
|| ж. куліна́рка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак.
|| прым. куліна́рскі, -ая, -ае.
Кулінарская работа.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
казуі́ст, ‑а, М ‑сце, м.
Юрыст, вопытны і ўмелы ў разборы заблытаных, складаных судовых спраў, казусаў. // перан. Неадабр. Пра чалавека, які ўмее адстойваць заблытаныя або фальшывыя палажэнні.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
кваліфікава́ны, ‑ая, ‑ае.
Які мае кваліфікацыю (у 2 знач.); умелы, вопытны. Кваліфікаваны рабочы. Кваліфікаваны ўрач. // Выкананы, зроблены ўмела, з веданнем справы. Кваліфікаваны пераклад. // Які патрабуе спецыяльных ведаў, падрыхтоўкі. Кваліфікаваная праца.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
мацёры, ‑ая, ‑ае.
1. Сталы, поўны сілы (звычайна пра жывёлу). Сярод высокіх галасоў маладых вылучаўся хрыплаваты бас старога, мацёрага ваўка. В. Вольскі.
2. перан. Вопытны; непапраўны, закаранелы. Мацёры шпіён. Мацёры бюракрат.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ахарактарызава́ць, ‑зую, ‑зуеш, ‑зуе; зак., каго-што.
Даць характарыстыку каму‑, чаму‑н. Пра гэтага чалавека [Арэшкіна] Жураўскія не расказвалі, мабыць, не ведалі, а загадчык райана ахарактарызаваў коратка: «Завуч у вас вопытны». Шамякін.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)