Verbum

напо́ркаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.

Разм. Зрабіць што‑н. дрэнна, неахайна. Здалі [памяшканне] з недаробкамі, напоркалі, напэцкалі, нібы гэта рабілі, гуляючы, самі выхаванцы дзіцячага садзіка. «Вожык».

насякомае́дны, ‑ая, ‑ае.

1. Які корміцца насякомымі. Насякомаедныя расліны.

2. у знач. наз. насякомае́дныя, ‑ых. Назва атрада млекакормячых, да якога адносяцца вожык, крот і пад.

смеццеправо́д, ‑а, М ‑дзе, м.

Канал у сцяне дома з адтулінамі на кожным паверсе для скідвання смецця. Кватэры тут з усімі выгодамі. Ліфт, смеццеправод... «Вожык».

по́лымны, ‑ая, ‑ае.

Тое, што і палымяны. Мы крочым! Дарэмна па цёмных кутках Скуголіць падбрэхічаў зграя. З дарогі не звернем — Наш полымны сцяг Планеце шляхі азарае. «Вожык».

зве́ку, прысл.

З даўніх часоў, спрадвеку. — Ці нарадзіўся ў вашай вёсцы хоць адзін вялікі чалавек? — Ды не. У нас звеку нараджаюцца толькі маленькія дзеці. «Вожык». // Зроду, ад нараджэння. Ён звеку глухі.

басо́к, ‑ска, м.

1. Разм. Не вельмі моцны бас. То, бывала, ціўхаў, як малады пеўнік, а то, як па заказу, басок з’явіўся. «Вожык».

2. Струна на шчыпковых музычных інструментах, якая дае нізкі гук.

напэ́цкаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.

Разм.

1. Нарабіць бруду; запэцкаць што‑н. Напэцкаць на падлозе.

2. перан. Зрабіць дрэнна, нядбайна. Звалі [памяшканне] з недаробкамі, напоркалі, напэцкалі, нібы гэта рабілі, гуляючы, самі выхаванцы дзіцячага садзіка. «Вожык».

распраста́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; зак.

Зрабіцца простым, роўным, разагнуцца. Вожык зноў заварушыўся, хустачка распрасталася і накрыла яго ўсяго. Васілевіч. // Напружыўшы мышцы, выпрастацца, расправіцца. Як сагнецца [стары], дык хоць ты разгінай яго, ніяк распрастацца не можа. Чарнышэвіч.