разбуры́ць, -буру́, -бу́рыш, -бу́рыць; -бу́раны; зак., што.
1. Б’ючы, ламаючы, знішчыць, ператварыць у руіны.
Р. дом.
Р. мост.
2. перан. Парушыць, разладзіць, знішчыць.
Р. планы непрыяцеля.
Р. сям’ю.
|| незак. разбу́рваць, -аю, -аеш, -ае і разбура́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.
|| наз. разбу́рванне, -я, н. і разбурэ́нне, -я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
Бура́ць ’шпурляць’. Гл. бурыць 1.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Бурну́ць ’шпурнуць’. Гл. буры́ць 1.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Абу́рыцца ’абваліцца’ (Арх. ГУ). Гл. бурыць.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
чый-не́будзь, чыя-небудзь, чыё-небудзь; займ.
неазначальны. Які належыць каму‑н. Тое, што Міканор збіраўся бурыць не чыё-небудзь, а сваё гумно, не давала супакаення. Мележ.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
разбураць, бурыць, руйнаваць
Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)
Абу́рыны ’перабітая ў час малацьбы салома’ (Арх. ГУ) да бурыць (гл.). Што датычыць словаўтварэння, параўн. амеціны (гл. амецце).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
◎ Навуры́цца, набурыцца экспр. ’наесціся’ (ушац., полац., Нар. лекс.; мядз., Жд. 2). Ад бурыць ’апетытна есці, гучна сёрбаючы’ (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Барля́ць ’пераліваць, узбоўтваць; працаваць без толку’ (Касп.). Параўн. рус. дыял. (пск., вяц., ноўгарад.) бурли́ть ’муціць, мяшаць ваду, пераліваць вадкасць’. Гл. бурлі́ць, буры́ць 2.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
◎ Пабэ́рляць ’пад’есці’ (Сцяшк. Сл.), ’узараць’ (Жд. 2). Няясна. Магчыма, звязана з барляць ’пераліваць, узбоўтваць, працаваць без толку’ (гл.) і далей з бурліць, бурыць.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)