надае́длівы, ‑ая, ‑ае.

Тое, што і надакучлівы. Рука ў лубках гудзе надаедлівым болем. Брыль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пагаі́цца, ‑гояцца; зак.

Загаіцца, зажыць — пра ўсё, многае. Міцькавы раны да вясны пагаіліся. Брыль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

чырванано́гі, ‑ая, ‑ае.

У якога чырвоныя ногі. Чырвананогі прыгажун [бусел] .. бясстрашна засігаў за жабай. Брыль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дабы́так, ‑тку, м.

Разм. Дабро, пажыткі. На.. мосце грукацелі фурманкі з дабыткам і дзецьмі. Брыль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дзічы́ны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да дзіка. Каля самай дзічынай сцежкі — яловы выварат. Брыль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

запо́зна, прысл.

Разм. Занадта позна. Рыбак схамянуўся і пацягнуў. Запозна, — вуда з пустым кручком. Брыль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кудзе́льны, ‑ая, ‑ае.

Зроблены з кудзелі. [Дзядзька] ляжаў на драўляным ложку, пад старой кудзельнай коўдрай. Брыль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нястры́жаны, ‑ая, ‑ае.

Якога даўно не стрыглі. З-пад шапкі лезла калматая, нястрыжаная чупрына. Брыль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паўнагу́чны, ‑ая, ‑ае.

Які мае дадатковую паўнату гучання. Паўнагучны голас. □ Грыміць паўнагучны вінтовачны стрэл. Брыль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шва́граў, ‑ава.

Які належыць швагру. Я павёў Вальку дахаты, на шваграву сядзібу за ракой. Брыль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)