сплутова́ть сов., разг. змахлява́ць, скруці́ць; (обмануть) ашука́ць; (схитрить) схітрава́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Абрамі́зіць ’ашукаць, абмануць’ (КЭС). Гл. раміз.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Акушэ́нец ’махляр’ (Касп.) да ашуканец. Гл. ашукаць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

обману́ть сов. падману́ць, ашука́ць, зве́сці;

обману́ть чьё-л. дове́рие ашука́ць чый-не́будзь даве́р;

обману́ть чьи́-л. наде́жды (ожида́ния) не спра́ўдзіць чыі́х-не́будзь надзе́й (спадзява́нняў);

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Аб’яго́рыць ’ашукаць’ (Бяльк., Юрч. Сін.) < рус. объегорить або самастойна ад Ягор. Звязана з Юрʼеў або Ягораў дзень. Праабражэнскі, 1, 633; Унбегаун, BSL, 52, 172. Праабражэнскі думае пра кантамінацыю з обыграть, спасылаючыся на бел. аб’яхерыць ’ашукаць’ (Нас.) (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

апле́сці, -ляту́, -ляце́ш, -ляце́; -ляцём, -лецяце́, -ляту́ць; -лёў, -ляла́, -ло́; -ляці́; -ле́цены; зак.

1. што. Пакрыць перапляценнем з чаго-н., абвіць чым-н. гнуткім.

А. гаршчок.

2. перан., каго-што. Хітрыкамі аблытаць, ашукаць і пад. (разм.).

|| незак. аплята́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Ахмуры́ць ’падмануць, ашукаць’ (Юрч. Сін., 31), рус. охмурить. Да хмура//хмара, параўн. польск. ochmurzyć (ochmurzać) ’пакрыць хмарамі; зрабіць панурым, атуманіць, напусціць туману; ашукаць’; магчыма, жаргонная пераробка пачатку слова, параўн. арг. шмурыць з дурыць, шмурак з дурак. Гл. ахмурэць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Абвіхну́цца ’памыліцца’ (Нас., Бяльк.), абвіхнуць ’ашукаць’ (Нас., Бяльк.). Гл. віхаць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

обду́ть​II сов., прост. (обмануть) абдуры́ць, мног. паабду́рваць, ашука́ць, мног. паашу́кваць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абмарачы́ць, ‑рачу, ‑рочыш, ‑рочыць; зак., каго-што.

Разм.

1. Закружыць (сабе, каму‑н.) галаву.

2. Увесці ў зман, ашукаць, задурманіўшы галаву.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)