контрата́ка, -і, ДМ -та́цы, мн. -і, -та́к, ж.

Сустрэчная атака, якую арганізоўваюць з мэтай адбіць наступаючыя варожыя войскі або перайсці ў наступленне самім.

Перайсці ў контратаку.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

штурм, род. шту́рму м., прям., перен. штурм; (атака — ещё) при́ступ

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зно́ўку, прысл.

Тое, што і зноў. Атака ворага адбіта, І ўсё навокал зноўку ажыло. Астрэйка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пе́шачны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да пешкі (у 1 знач.). Пешачная атака. Пешачны дэбют.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тарпе́да, -ы, ДМ -дзе, мн. -ы, -пе́д, ж.

Падводны снарад, які можа самастойна рухацца і наводзіцца на караблі для іх знішчэння.

|| прым. тарпе́дны, -ая, -ае.

Т. катар.

Тарпедная атака.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

псіхі́чны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да псіхікі, звязаны з псіхікай. Псіхічная дзейнасць. Псіхічныя працэсы. Псіхічнае захворванне. Псіхічная атака.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тарпе́дны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да тарпеды. Тарпедны апарат. // Які праводзіцца тарпедамі. Тарпедная атака.

2. Які мае на ўзбраенні тарпеды. Тарпедны катэр.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

намяча́цца, ‑аецца; незак.

1. Незак. да намеціцца ​1.

2. Папярэдне планавацца. Намячаецца павелічэнне аб’ёму прадукцыі. Намячаецца пабудаваць завод. □ Атака намячалася на досвітку, пасля артпадрыхтоўкі. Грамовіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

я́ростный

1. (полный гнева, разъярённый) лю́ты, разлютава́ны, раз’ю́шаны, зло́сны;

я́ростное мще́ние лю́тая по́мста;

я́ростный взгляд разлютава́ны (зло́сны) по́гляд;

2. (неистовый) шалёны;

я́ростная ата́ка шалёная ата́ка;

я́ростный ве́тер шалёны ве́цер.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пры́ступ, -у, мн. -ы, -аў, м.

1. гл. прыступіць.

2. Атака, штурм.

Ісці на п.

Прыступам захапіць горад.

3. Вострае праяўленне адзнак хваробы, страху і пад.

П. кашлю. П. рэўнасці.

Сардэчны п.

◊

Ані прыступу да каго (разм.) — не магчы падысці, звярнуцца да каго-н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)