прыспусці́ць, ‑пушчу, ‑пусціш, ‑пусціць; зак., што.

Трохі апусціць, спусціць. Прыспусціць сцяг.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

апуска́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. апускаць — апусціць і апускацца — апусціцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́красліць, -лю, -ліш, -ліць; -лены; зак., каго-што.

Закрэсліўшы, апусціць, выключыць.

В. каго-н. са спісаў.

В. радок.

В. з памяці каго-н. (перан.: забыць).

|| незак. выкрэ́сліваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кни́зу нареч. (вниз) уні́з;

опусти́ть го́лову кни́зу апусці́ць галаву́ ўніз.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

затапі́ць, -таплю́, -то́піш, -то́піць; -то́плены; зак., што.

1. Заліць вадой паверхню чаго-н.

Рака затапіла лугі.

2. Апусціць на дно вадаёма (пра вялікія прадметы).

З. судны.

|| незак. затапля́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

зве́сіць, зве́шу, зве́сіш, зве́сіць; зве́шаны; зак., што.

Трымаючы ў вісячым стане, апусціць уніз.

Вярба звесіла галіны над вадой.

Сядзець, звесіўшы ногі (не дастаючы да падлогі, зямлі).

|| незак. зве́шваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

апу́шчаны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. да апусціць.

•••

Як у ваду апушчаны — маркотны, засмучаны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Пасу́піць (вочы) ’апусціць, насупіць’ (Бяс.), пасу́піцца ’нахмурыцца’ (Бяльк.). Укр. посу́питися ’тс’, посу́пити ’нахмурыць’, ’апусціць галаву’, рус. пск., цвяр. посу́па ’той, хто ходзіць насупіўшыся’, посу́пить ’нахмурыць’, польск. nasępić (się), чэш. (na)supiti se ’тс’, posupný ’хмурны’. Паўн.-славянскае. Узыходзіць да паўн.-праслав. sǫpъ ’сіп’ (рус. суп, польск. sęp, н.-луж., чэш., славац. sup ’тс’), роднаснага з прасл. sopěti (Голуб-Копечны, 361).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

вы́шпарыць, ‑ру, ‑рыш, ‑рыць; зак., што.

Разм. Закрэсліўшы, выключыць з тэксту; апусціць. Вышпарыць цытату. Вышпарыць са спісаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

наву́шнікі, -аў, адз. наву́шнік, -а, м.

1. Прылада для слухання, якая надзяваецца на вушы.

Н. да плэера.

2. Частка цёплай шапкі, якая закрывае вушы, або спецыяльнае прыстасаванне для засцярогі вушэй ад холаду.

Апусціць навушнікі ў шапцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)