Verbum

палягчэ́нне, -я, н.

1. гл. палегчыць.

2. Стан лёгкасці, вызвалення ад чаго-н.

Адчуць некаторае п.

палюбі́ць, -люблю́, -лю́біш, -лю́біць; зак., каго-што.

Адчуць любоў да каго-, чаго-н.

П. дзяўчыну.

П. жывапіс.

заахво́ціцца, -во́чуся, -во́цішся, -во́ціцца; зак., чым.

Адчуць жаданне, ахвоту да чаго-н.

|| незак. заахво́чвацца, -аюся, -аешся, -аецца.

абра́зіцца, -ра́жуся, -ра́зішся, -ра́зіцца; -ра́зься; зак.

Адчуць сябе абражаным, зняважаным, моцна пакрыўдзіцца.

|| незак. абража́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца.

неўзлюбі́ць, неўзлюблю́, няўзлю́біш, няўзлю́біць; зак., каго-што.

Адчуць непрыхільнасць, непрыязнасць да каго-, чаго-н.

Н. з першай сустрэчы.

палёгка, -і, ДМ -гцы, ж.

1. гл. палегчыць.

2. Стан лёгкасці, вызвалення ад чаго-н.

Адчуць палёгку.

разгарачы́цца, -чу́ся, -чы́шся, -чы́цца; -чы́мся, -чыце́ся, -ча́цца; зак.

1. гл. гарачыцца.

2. Адчуць жар, разагрэцца.

Р. ад спёкі.

засаро́міць, -млю, -міш, -міць; -млены; зак., каго.

Дакараючы або выкрываючы ў чым-н., прымусіць адчуць моцны сорам.

З. гарэзніка.