вы́чуць
‘адчуць, пачуць што-небудзь’
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час | ||
|---|---|---|
| вы́чую | вы́чуем | |
| вы́чуеш | вы́чуеце | |
| вы́чуе | вы́чуюць | |
| Прошлы час | ||
| вы́чуў | вы́чулі | |
| вы́чула | ||
| вы́чула | ||
| Загадны лад | ||
| вы́чуй | вы́чуйце | |
| Дзеепрыслоўе | ||
| вы́чуўшы | ||
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)