доўгачасо́вы, ‑ая, ‑ае.

Які працягваецца доўгі час. Доўгачасовая абарона.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ППХА (проціпаве́траная хімі́чная абаро́на) ПВХО (противовозду́шная хими́ческая оборо́на)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

самаабаро́на, ‑ы, ж.

1. Абарона ўласнымі сіламі; абарона самога сябе ад небяспекі. Вялічка быў моцны чалавек і валодаў тэхнікай самаабароны. Машара.

2. Абарона краіны сіламі і сродкамі самога насельніцтва разам з абаронай сіламі дзяржавы. У першыя дні вайны ў Прылуках дзейнічалі атрады самаабароны на чале з сакратаром райкома партыі Сафроненкам. Жычка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дэзарганізава́ць, -зу́ю, -зу́еш, -зу́е; -зу́й; -зава́ны; зак. і незак., каго-што.

Учыніць (учыняць) дэзарганізацыю дзе-н., сярод каго-н.

Варожая абарона была цалкам дэзарганізавана партызанамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Зашчы́та ’абарона; абаронца’ (Сл. паўн.-зах.). З рус. защи‑та ’абарона’ (за + щит‑и‑ти, адкуль бязафіксным шляхам за + щит + а). Гл. шчыт.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

проціа́тамны, ‑ая, ‑ае.

Прызначаны для абароны супраць дзеяння атамнай зброі. Проціатамная абарона.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

проціраке́тны, ‑ая, ‑ае.

Прызначаны для абароны ад ракетнай зброі; супрацьракетны. Проціракетная абарона.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

радзі́ма, -ы, ж.

1. Бацькаўшчына, родная краіна.

Абарона Радзімы.

2. Месца нараджэння, узнікнення, паходжання каго-, чаго-н.

Паехаць на сваю радзіму.

Радзіму, як і маці, не выбіраюць (прыказка).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

супрацьхімі́чны, ‑ая, ‑ае.

Прызначаны для аховы ад баявых хімічных атрутных рэчываў. Супрацьхімічная абарона.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

апало́гія, ‑і, ж.

Кніжн. Абарона, усхваленне каго‑, чаго‑н. у пісьмовай або вуснай форме.

[Грэч. apologia.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)