со́рам, -у, м.

1. Пачуццё моцнай збянтэжанасці ад усведамлення непрыстойнасці, ганебнасці свайго ўчынку.

С. за свае словы.

2. у знач. вык. Ганьба (разм.).

С. так несумленна рабіць!

◊

Згарэць ад сораму — моцна засаромецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

тупаце́ць, -пачу́, -паці́ш, -паці́ць; -паці́м, -паціце́, -паця́ць; -паці́; незак.

1. Часта і моцна тупаць нагамі пры хадзьбе, бегу і пад.

2. Часта стукаць, тупаць нагамі аб падлогу, зямлю.

|| наз. тупаце́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

скро́ены

1. скро́енный;

2. искро́енный;

1, 2 см. скро́іць;

◊ нязгра́бна с., ды мо́цна сшы́ты — погов. нела́дно скро́ен, да кре́пко сшит

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

◎ Прышпіндэ́рыць ’прышыць’ (нясвіж., Жд. 1). Хутчэй за ўсё з рус. пришпандорить ’моцна прырабіць, прымацаваць; моцна і акуратна прышыць’, якое да шпандыр ’шавецкае прыстасаванне’ (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

бра́знуцца, ‑нуся, ‑нешся, ‑нецца; зак.

Разм. Моцна, з сілай упасці; грымнуцца, грукнуцца. Бразнуцца вобземлю.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

збру́дзіць, ‑джу, ‑дзіш, ‑дзіць; зак., што.

Забрудзіць моцна, па ўсёй паверхні. Збрудзіў усю сарочку.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падпёк, ‑у, м.

Моцна падпечанае, падгарэлае месца на хлебе і пад. Булкі з падпёкам.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

разло́млівацца, ‑аецца; незак.

1. Незак. да разламацца.

2. Разм. Моцна, нясцерпна балець (пра галаву).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

калашма́ціць, -ма́чу, -ма́ціш, -ма́ціць; -ма́чаны; незак., каго-што (разм.).

1. Кудлаціць, тармасіць, моцна тузаць.

К. ніткі.

Свінні калашмацілі снапы.

2. Біць.

Хлапчукі калашмацілі адзін аднаго.

|| зак. адкалашма́ціць, -ма́чу, -ма́ціш, -ма́ціць (да 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

гарачыня́, -і́, ж.

1. Гарачае, моцна нагрэтае паветра.

У хаце была г.

Ну і г. сёлета ў ліпені!

2. Цеплыня арганізма, выкліканая прылівам крыві ў час моцнага душэўнага ўзбуджэння.

Усё цела налілося гарачынёй.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)