Verbum

пачмы́хваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

Разм. Час ад часу, злёгку чмыхаць. Пракоп па двары тупае.., ды толькі пачмыхвае носам. Колас.

пэ́ўна,

1. Прысл. да пэўны.

2. у знач. пабочн. Мабыць, мусіць, відаць. Марынка сэрцам адчувае, Што, пэўна, лішнія яны. Колас.

сакрэ́тнасць, ‑і, ж.

Уласцівасць сакрэтнага. На нарадзе была асабліва звернута ўвага на поўную сакрэтнасць і захованасць месца знаходжання ўзвода. Колас.

самагра́й, ‑я, м.

У выразе: гуслі-самаграі (нар.-паэт.) — тое, што і гуслі. Звінеў наш сум па гуслях-самаграях. Колас.

самагу́ды, ‑аў; адз. няма.

Нар.-паэт. У казках — гуслі, якія іграюць самі сабою. / у вобразным ужыв. Спяваюць вятры-самагуды. Колас.

ценява́ць, цянюю, цянюеш, цянюе; незак.

Абл. Ісці напрасткі, нацянькі; скарачаць шлях. — Мінута — батальён на нагах. Бясшумна цянююць на Прыпяць. Колас.

цёска, ‑і, ДМ цёсцы; Р мн. ‑сак; ж.

Абл. Трэска, шчэпка. На дварэ — паленне, цёскі, Куча сметніку ляжыць. Колас.

цыбу́р, ‑а, м.

Разм. Сцябло, звычайна тоўстае, пругкае. Пералезшы плот, Лабановіч ідзе школьным агародам, дзе тырчаць яшчэ цыбуры сланечнікаў. Колас.

шо́ўкавы, ‑ая, ‑ае.

Тое, што і шаўковы. [Поп] пагладжваў шоўкавыя адвароты рукавоў параднай расы. Чорны. Хмарак шоўкавая грыва Рассцілаецца гулліва. Колас.

каласава́ць ​¹, ‑суе; незак.

Выпускаць колас у працэсе росту (пра злакі). Жыта каласуе. Пшаніца каласуе. // Пра поле, ніву, на якіх пасевы выпускаюць колас. Шумяць, каласуюць зялёныя нівы На вольных прасторах маёй Беларусі. Хведаровіч.

каласава́ць ​², ‑сую, ‑суеш, ‑суе; незак., што.

Разм. Паўторна абмалочваць каласы, якія засталіся цэлымі пасля першай малацьбы. Каласаваць ячмень.