проступи́ть сов. вы́ступіць;

пот проступи́л у него́ на лице́ пот вы́ступіў у яго́ на тва́ры;

вода́ проступи́ла вада́ вы́ступіла.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сбыва́ть​II несов. (идти на убыль — о воде) спада́ць, убыва́ць;

вода́ в реке́ сбыва́ет вада́ ў рацэ́ спада́е (убыва́е).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

щелочно́й (относящийся к щёлочи) шчо́лачны; (относящийся к щёлоку) лу́гавы;

щелочна́я реа́кция шчо́лачная рэа́кцыя;

щелочна́я вода́ лу́гавая вада́, шчо́лак, луг.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бліскаце́ць, ‑ціць; незак.

Зіхацець, пералівацца святлом; іскрыцца. Між хмызнякоў і траў бліскацела ржавая балотная вада. Пестрак. Пад ..[сонечнымі] праменямі бліскацела, знікаючы пад калёсамі аўтобуса, [стужка] шашы. Мяжэвіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лядзя́ш, ледзяша, м.

Разм. Тое, што і лядзяк. Шына саней церла ледзяшы .. на дробны парашок. Баранавых. У вядры замярзае вада — там ляжыць круглы лядзяш. Навуменка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

самаўзнаўля́цца, ‑яецца; незак.

Мець уласцівасць узнаўляцца, стварацца нанава. Як мінерал, вада мае адну цудоўную якасць, якая вылучае яе сярод іншых, — здольнасць самаачышчацца і самаўзнаўляцца. «Полымя».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тужэ́ць, ‑эе; незак.

Станавіцца тугім, больш тугім (у 1–3 знач.). Як сцякла вада і тужэла зямля, абмытае каменне на ўзлеску блішчэла пад сонцам. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Капарва́с ’купарвас’ (Федар., 6). З польск. koperwas ’тс’ < с.-в.-ням. kupfer‑waʒʒer ’медная вада’ (Слаўскі, 2, 459).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Кваслі́на ’вада, у якой рашчыняецца вотруб’е на кісель’ (Вешт.), ’абрызглае малако’ (ТС). Кантамінацыя квас (гл.) і кіслы (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ляту́чы ’цякучы (аб вадзе)’ (Сл. ПЗБ). Калька з польск. lecący < lecieć ’ліцца, цячы’, параўн. woda leci ’вада льецца’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)