Віслу́ха ’гатунак ігрушы’ (Бес.). Да віслы (гл.). Утворана пры дапамозе экспрэсіўнага суф. ‑ух‑а. Параўн. серб.-харв. вису́љак ’гатунак ігрушы’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
◎ Лабу́ша ’бязрогая карова’ (Сцяшк.). Да лобі, лабаты (гл.). Утворана пры дапамозе экспрэсіўна^ суф. ‑уш‑а (Сцяцко, Афікс. наз., 125, 182).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Матлахо́н ’нясталы, непаседлівы чалавек’ (маладз., Янк. Мат.). Да матла́ць, матлаха́ць. Утворана пры дапамозе рэдкага экспрэсіўнага суфікса ‑он, параўн. лапацо̂н (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Папярхну́цца ’на момант задыхнуцца пры пападанні ў дыхальнае горла чаго-небудзь (часцінак ежы, вады і пад.)’ (ТСБМ, Грыг.). Гл. пе́рхаць.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
◎ Плы́ўны ’пакаты (страха)’ (барыс., Сл. ПЗБ). Рэгіяналізм, утвораны пры дапамозе суф. *‑ьд‑ ад плы(ў)сці (гл.). Параўн. плыткі (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Прыпаласі́сты ’паласаты’ (лід., Сл. ПЗБ). Рус. карэл. приполо́сица ’папярочная нітка на дарожцы, тканай з ануч’. Ад пры‑ і паласа́ (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Прыро́дніца ’павітуха’ (Ян.). Ад прыродная бабка, г. зн. ’жанчына, якая прымае роды або прысутнічае пры родах’ у выніку семантычнай кандэнсацыі.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Пры́таска ’церассядзёлак’ (астрав., Сл. ПЗБ). Няясна. Магчыма, звязана з прыто́сак ’канец атосы ў выглядзе кальца’ (з *пры‑атосак). Параўн. прыато́снік.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
◎ Пцель ’струхнелыя, напаўгнілыя дровы, якія тлеюць пры гарэнні’, пцелы ’струхнелы, напаўгнілы (пра лесаматэрыялы)’, пцець ’гніць, трухлець’ (Нік., Оч.). Гл. псель.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
◎ Пі́чка ’п’яніца-жанчына’ (навагр., Дзмітр.). Слова са значэннем асобы ж. р. ад піцец (гл.), утворанае пры дапамозе суф. ‑к‑а.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)