Verbum

фая́нс, -у, м.

1. Мінеральная маса з асобных гатункаў гліны з дамешкам гіпсу і іншых рэчываў, якая служыць для вырабу керамікі.

2. зб. Посуд, вырабы з гэтай масы.

|| прым. фая́нсавы, -ая, -ае.

феты́ш, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. У першабытных народаў: прадмет, надзелены звышнатуральнай магічнай сілай, які служыць аб’ектам рэлігійнага культу.

2. перан. Тое, што карыстаецца бясспрэчным прызнаннем, чаму вераць і слепа пакланяюцца.

цяж, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м.

1. Рэмень, трос, які служыць сродкам перадачы цягавай сілы.

2. Рэмень ці вяроўка, нацягнутыя ад верхняга канца аглоблі да восі пярэдняга кола для выраўноўвання ходу павозкі.

пазыўны́, -а́я, -о́е.

1. Які служыць для прыцягвання ўвагі.

П. сігнал.

2. у знач. наз. пазыўны́я, -ы́х. Спецыяльныя сігналы для апазнавання радыёстанцыі, судна, вайсковай часці і пад.

Пазыўныя радыёстанцыі.

Прыняць чые-н. пазыўныя.

гіраско́п, -а, мн. -ы, -аў, м.

Прыбор у выглядзе вярчальнага цела на вертыкальнай восі, які служыць для падтрымання ў стане раўнавагі якіх-н. прадметаў.

Ваўчок зроблены па прынцыпе гіраскопа.

|| прым. гіраскапі́чны, -ая, -ае.

бэ́лька, -і, ДМ -льцы, мн. -і, -лек, ж.

Брус, які апіраецца на сцены або ўстоі і служыць падтрымкай насцілу (падлогі, столі і пад.).

Пакласці новую бэльку.

|| прым. бэ́лечны, -ая, -ае.

Бэлечнае перакрыцце.

ло́гава, -а, мн. -ы, -аў, н.

1. Паглыбленне ў зямлі, якое служыць жыллём зверу.

Воўчае л.

2. перан. Месца размяшчэння варожых сіл (разм.).

Фашысцкае л.

3. перан. Убогае жыллё; неахайная пасцель чалавека (разм.).

мара́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м.

1. Той, хто служыць у флоце.

2. Чалавек, які добра ведае мора і марскую справу.

|| памянш.-ласк. марачо́к, -чка́, мн. -чкі́, -чко́ў, м.

|| прым. мара́цкі, -ая, -ае.

прахадны́, -а́я, -о́е.

Які мае скразны праход, служыць для праходу.

П. двор (таксама перан.: пра месца, куды ўвесь час прыходзяць розныя людзі; неадабр.). Прахадная пешка (шахматная пешка, якая мае магчымасць прайсці ў ферзі).