адзіночналі́кавы, ‑ая, ‑ае.
У выразе: адзіночналікавы назоўнік — назоўнік, які ўжываецца толькі ў адзіночным ліку, напрыклад: пух, мяса, помста.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
зарэ́з, ‑у, м.
Спец. Забой жывёлы на мяса. Выбракоўка жывёлы на зарэз.
•••
Да зарэзу — крайне, надзвычайна (патрэбна, неабходна).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
кра́бавы, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да краба. Крабавыя сеткі. Крабавы промысел. // Прыгатаваны з мяса крабаў. Крабавыя кансервы.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
правэ́ндзіць, ‑джу, ‑дзіш, ‑дзіць; зак., што.
1. Зрабіць вэнджаным. Правэндзіць мяса.
2. і без дап. Вэндзіць некаторы час.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
прасма́жыцца, ‑жыцца; зак.
1. У выніку смажаныя прыйсці ў стан поўнай гатоўнасці. Мяса прасмажылася.
2. Смажыцца некаторы час.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
абвя́ліць, -лю, -ліш, -ліць; -лены; зак., што.
Падсушыць на сонцы або на ветры якія-н. харчовыя прадукты (мяса, рыбу і пад.) з мэтай іх захавання.
А. рыбу.
|| незак. абвя́льваць, -аю, -аеш, -ае.
|| наз. абвя́льванне, -я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
падво́іць, -о́ю, -о́іш, -о́іць; -о́ены; зак., што.
1. Павялічыць, узмацніць удвая.
П. вытворчасць мяса.
П. намаганні.
2. Зрабіць што-н. двайным.
П. дратву.
|| незак. падво́йваць, -аю, -аеш, -ае; наз. падво́йванне, -я, н.
|| наз. падвае́нне, -я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
◎ Мякоціна ’мышца’, ’лытка’ (даўг., Сл. ПЗБ). Відаць, да прасл. mękota < mękъkъ > MńKKi, мяккота (гл.). Параўн. таксама рус. пск., цвяр. мякотина ’мяса’, серб.-харв. мекотина ’мяса без касцей’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Ахла́пак ’вялікі кавалак чаго-небудзь ядомага (напрыклад, мяса)’ (Мядзв.), охлапок ’абрэзак’ (Клім.), охлапы ’дрэннае мяса, адыходы пры разбіранні тушы’ (КСТ), охляпы ’кускі няякаснага мяса на баках’ (лельч., Шур, вусн. паведамл.). Польск. ochłapy ’рэшткі мяса, кавалкі дрэннага мяса’, ’кішкі, зрэзкі мяса’ (з беларускай тэрыторыі і суседніх польскіх, гл. Карл., 3, 382), ochłapek ’тс’ тлумачаць ад chłapać ’жэрці’ (Брукнер, 373), якое разам з chlapać ’біць па чым-небудзь вадкім’, ’хлябтаць’ гукапераймальнага паходжання, гл. Слаўскі, 1, 65; відаць, нельга адрываць ад ахлопак (гл.), параўн. ахлапісты снег і снегавыя ахлопкі (КТС), хлопак ’касмык, шкумат’ у Насовіча; развіццё значэння ад ’мяккі, бясформенны’ да ’слабы, дрэнны’, гл. у хлапаваты ’мяккаснежны і буйнаслаісты’, хлапі́на ’сасновае дрэва з буйнымі і мяккімі слаямі’ (Нас.), параўн. славен. ohlapen ’друзлы, абвіслы’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
бешбарма́к, ‑у, м.
Спец. У народаў рэспублік Сярэдняй Азіі — страва з крышанага мяса, звычайна баравіны, з наварам мукі, круп.
[Цюрк. bešbarmak.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)