Во́кліч ’словы, якімі аклікаюць каго-небудзь’ (БРС, Гарэц.). Ад воклік пры дапамозе суф. ‑jь.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Вірласты ’вірлавокі’ (КТС, А. Масарэнка). Утворана ад наз. ві́рла пры дапамозе суф. ‑аст‑ы.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Га́мбіць ’ганьбіць’ (Нас.). Як і гамба, гамбаваць (гл.), узнікла пры дапамозе асіміляцыі, ‑ньб‑ > ‑мб‑.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Плёска ’сляза’ (лельч., Мат. Гом.). Да пліска ’тс’, шпокаць (гл.) пры ад’ідэацыі слёзка ’слязінка’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Пі́плух, nirtyx ’бутон кветкі’ (Растарг.). Відаць, роднаснае лексеме птушка < пупышка пры ад’ідэацыі пухнуць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Піта́ ’пітво’ (ТС). Да піць (гл.). Утворана пры дапамозе суф. ‑а паводле ўзору яда́.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Райставі́на ’зарослае балота’ (Сцяшк.). Утворана пры дапамозе суф. ‑ін(а) ад ройст/ро́йста (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Рэгава́нне ’матэрыял, якім пакрываецца вата пры пашыве ватняга адзення’ (шальч., Сл. ПЗБ). Гл. рыгаванне.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Сілізна́ ‘агрэх (пры ворыве, касьбе)’ (лудз., Сл. ПЗБ; рас., ЛА, 5). З цэлізна (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Трайко́ ’трыко’ (пух., Сл. ПЗБ). Да трыко́ (гл.). Дыфтонг ‑ай‑ пры ад’ідэацыі лексемы ма́йка.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)