заму́рзаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.

Разм. Запэцкаць, забрудзіць. Замурзаць твар. Замурзаць адзежу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

запла́каны, ‑ая, ‑ае.

Са слядамі слёз, распухлы, пачырванелы ад плачу. Заплаканы твар. Заплаканыя вочы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

збры́дзіць, ‑джу, ‑дзіш, ‑дзіць; зак., каго-што.

Разм. Зрабіць брыдкім, агідным. Збрыдзіць твар грымам.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

панасу́пліваць, ‑ае; ‑аем, ‑аеце, ‑аюць; зак., што.

Насупіць, нахмурыць (твар, бровы) — пра ўсіх, многіх.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

уго́длівасць, ‑і, ж.

Уласцівасць угодлівага; ліслівасць. Руды твар Сяміздрава выказваў угодлівасць і ціхмянасць. Шчарбатаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

азары́цца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -ры́цца; зак., чым (высок.).

Ярка асвяціцца.

Лес азарыўся яркім сонцам.

2. перан. Ажывіцца, павесялець.

Твар чалавека азарыўся ўсмешкай.

3. перан. Нечакана праясніцца ад думкі, здагадкі (пра свядомасць, розум).

|| незак. азара́цца, -а́ецца.

|| наз. азарэ́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Паста́ць ’узнікнуць, утварыцца’, ’стаць у нейкім парадку’ (ТСБМ), поста́ць ’размясціцца’, ’зрабіцца’ (ТС). Укр. поста́ти, постава́ти ’узнікаць, з’яўляцца’. Серб.-харв. по̀стајати ’станавіцца’, ’узнікаць, стварацца’. Да стаць (гл.). Прэфікс па‑ азначае паніжальную (інхаатыўную) дзею (як і літ. pa‑, параўн. pakvìpti ’запахнуць’, pamìlti ’палюбіць’).

Паста́ць 2 ’лік, твар на іканастасе’ (Нас.). Праз ц.-слав. ѷпостась ’твар, сутнасць’ (XI ст.) са ст.-грэч. ὑπόστασις ’стойкасць, мужнасць, непахіснасць’ (Фасмер, Этюды, 69; Фасмер, 3, 137) — уласна такімі выглядалі твары святых на іконах.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

пота́сканный прил., неодобр. пано́шаны; пацёрты; (изнурённый) змардава́ны, знябы́ты;

пота́сканный костю́м пано́шаны (пацёрты) касцю́м;

пота́сканное лицо́ змардава́ны (знябы́ты) твар.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

характе́рный характэ́рны;

характе́рное лицо́ характэ́рны твар;

характе́рная черта́ характэ́рная ры́са;

характе́рный для се́вера кли́мат характэ́рны для по́ўначы клі́мат.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адру́злы, ‑ая, ‑ае.

Разм. Які страціў пругкасць, свежасць; вялы, зморшчаны (пра твар, скуру і пад.). Адрузлы, з чырвона-карычневымі плямамі загару, твар у Вабейкі ільсніўся ад поту. Хадкевіч. Чорныя вочкі хутка глянулі і зноў схаваліся пад адрузлымі павекамі. Самуйлёнак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)