заму́рзаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.
Разм. Запэцкаць, забрудзіць. Замурзаць твар. Замурзаць адзежу.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
дабратлі́вы, ‑ая, ‑ае.
Абл. Дабрадушны, лагодны. Поўны дабратлівы твар Гаховіча паволі набракаў чырванню. Паслядовіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
запла́каны, ‑ая, ‑ае.
Са слядамі слёз, распухлы, пачырванелы ад плачу. Заплаканы твар. Заплаканыя вочы.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
збры́дзіць, ‑джу, ‑дзіш, ‑дзіць; зак., каго-што.
Разм. Зрабіць брыдкім, агідным. Збрыдзіць твар грымам.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
уго́длівасць, ‑і, ж.
Уласцівасць угодлівага; ліслівасць. Руды твар Сяміздрава выказваў угодлівасць і ціхмянасць. Шчарбатаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
азары́цца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -ры́цца; зак., чым (высок.).
Ярка асвяціцца.
Лес азарыўся яркім сонцам.
2. перан. Ажывіцца, павесялець.
Твар чалавека азарыўся ўсмешкай.
3. перан. Нечакана праясніцца ад думкі, здагадкі (пра свядомасць, розум).
|| незак. азара́цца, -а́ецца.
|| наз. азарэ́нне, -я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
Паста́ць ’узнікнуць, утварыцца’, ’стаць у нейкім парадку’ (ТСБМ), поста́ць ’размясціцца’, ’зрабіцца’ (ТС). Укр. поста́ти, постава́ти ’узнікаць, з’яўляцца’. Серб.-харв. по̀стајати ’станавіцца’, ’узнікаць, стварацца’. Да стаць (гл.). Прэфікс па‑ азначае паніжальную (інхаатыўную) дзею (як і літ. pa‑, параўн. pakvìpti ’запахнуць’, pamìlti ’палюбіць’).
Паста́ць 2 ’лік, твар на іканастасе’ (Нас.). Праз ц.-слав. ѷпостась ’твар, сутнасць’ (XI ст.) са ст.-грэч. ὑπόστασις ’стойкасць, мужнасць, непахіснасць’ (Фасмер, Этюды, 69; Фасмер, 3, 137) — уласна такімі выглядалі твары святых на іконах.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
пота́сканный прил., неодобр. пано́шаны; пацёрты; (изнурённый) змардава́ны, знябы́ты;
пота́сканный костю́м пано́шаны (пацёрты) касцю́м;
пота́сканное лицо́ змардава́ны (знябы́ты) твар.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
характе́рный характэ́рны;
характе́рное лицо́ характэ́рны твар;
характе́рная черта́ характэ́рная ры́са;
характе́рный для се́вера кли́мат характэ́рны для по́ўначы клі́мат.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
змізарне́лы, ‑ая, ‑ае.
Схудзелы, здрабнелы (пра твар, чалавека з пахудзелым тварам). Падымаецца з месца пажылая настаўніца з Прудка — змізарнелы, жоўты твар, на плячах сялянская хустка-канаплянка. Навуменка. // Зачахлы, пабляклы (пра расліннасць). Маладыя парасткі зусім заглушылі стары змізарнелы маліннік. «Маладосць».
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)