спадні́чны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да спадніцы; прызначаны для спадніцы. Праворныя Надзіны пальчыкі выхапілі са спаднічнай кішэнькі флакончык з духамі, і па пакоі разліўся знаёмы і дарагі мне бэзавы пах. Кірэенка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тапо́рык, ‑а, м.

Разм. Памянш. да тапор; невялікі тапор. Яшчэ з далёкае пары Мне пах знаёмы на дрывотні Смаловых трэсак і кары, І я на бацькаўскім двары — Ужо з тапорыкам работнік. Бялевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Тронт ‘непрыемны пах, смурод’ (шчуч., Сл. ПЗБ), сюды ж транлівы ‘смярдзючы’, гл. Аўтары Сл. ПЗБ (5, 125) звязваюць з польск. trąd ‘праказа’, што малаверагодна. Утворана ад польскага дзеяслова trącić ‘патыхаць, тхнуць, смярдзець’ ці хутчэй непасрэдна ад запазычанага тронціць 1, гл.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

гваздзіко́вы I гвозди́чный;

г. пах — гвозди́чный за́пах; см. гваздзікі́

гваздзіко́вы II гвозди́чный;

г. але́й — гвозди́чное ма́сло;

○ ~вае дрэ́ва — гвозди́чное де́рево; см. гваздзі́ка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

малі́навы

1. мали́новый, мали́нный;

м. куст — мали́новый (мали́нный) куст;

м. пах — мали́новый (мали́нный) за́пах;

2. (о цвете) мали́новый;

◊ м. звон — мали́новый звон

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

распаўсю́дзіць сов., в разн. знач. распространи́ть;

р. вучэ́нне — распространи́ть уче́ние;

р. пах — распространи́ть за́пах;

р. літарату́ру — распространи́ть литерату́ру;

р. чу́тку — распространи́ть слух

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гарчы́чны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да гарчыцы (у 1 знач.). Гарчычны пах. Гарчычны кампрэс. // Прыгатаваны з зярнят гарчыцы. Гарчычны алей.

2. Колеру гарчыцы; цёмна-жоўты.

•••

Гарчычны газ — тое, што і іпрыт.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рапа́к, ‑а, м.

Таросістае ўтварэнне, якое ўяўляе сабой асобную льдзіну, што вертыкальна або з нахілам вылучаецца на ледзяной паверхні. Чуўся гул снягоў Хінгана, Прыуральскі шум лясоў, Пах садоў Аджарыстана, Рух паўночных рапакоў. Броўка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фія́лкавы, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да фіялкі. Фіялкавы пах.

2. Які мае колер фіялкі, фіялетавы.

3. у знач. наз. фія́лкавыя, ‑ых. Сямейства раслін, да якога адносяцца фіялкі.

•••

Фіялкавы корань гл. корань.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

хі́нны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да хіны, уласцівы ёй. Хінны смак. Хінны пах. // Які ўтрымлівае хіну, хінін (пра дрэва). Хіннае дрэва.

2. Прыгатаваны з хіны, з хінай. Хінная вада. Хінныя парашкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)