таваразна́ўства, ‑а, н.

Сукупнасць ведаў пра тавар як прадмет гандлю, пра яго ўласцівасці, гатункі і спажывецкае значэнне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Клі́мат ’сукупнасць метэаралагічных умоў у залежнасці ад геаграфічных абставін’ (ТСБМ, Яруш.). Праз рус. климат з франц. climat (Фасмер, 2, 250). Параўн., аднак, Шанскі, 2, 8, і 58.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

карст, -у, М -сце, м. (спец.).

Сукупнасць з’яў, звязаных з растварэннем прыроднымі водамі горных парод і ўтварэннем у іх пячор, правалаў, паглыбленняў і інш.

|| прым. ка́рставы, -ая, -ае.

Карставыя ўтварэнні.

Карставыя пячоры.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ко́дэкс, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Сістэматызаваны звод законаў.

Грамадзянскі к.

2. перан., чаго або які. Сукупнасць асноўных правіл, прынцыпаў, поглядаў.

Маральны к.

3. Старадаўні рукапіс у пераплёце (спец.).

Пергаментны к.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

універса́ліі, -лій, адз. -лія, -ліі, ж. (спец.).

Сукупнасць паняццяў, агульных для ўсіх ці многіх моў, але такіх, якія ў іх выражаюцца па-рознаму.

У. лексіка-семантычнага плана.

Дэдуктыўныя і індуктыўныя моўныя ў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

мускулату́ра, ‑ы, ж.

Сукупнасць мускулаў у арганізме. — Лёгкія твае здаровыя, — счакаўшы трохі, пачаў Каласоўскі... — Але мускулатура.. вялая. Чыгрынаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

па́руснасць, ‑і, ж.

Спец.

1. Сукупнасць усіх парусоў судна. Сістэма паруснасці.

2. Велічыня паверхні, на якую дзейнічае вецер.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

амані́міка, ‑і, ДМ ‑міцы, ж.

1. Сукупнасць амонімаў якой‑н. мовы.

2. Раздзел лексікалогіі, які вывучае амонімы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

анама́стыка, ‑і, ДМ ‑тыцы, ж.

1. Сукупнасць уласных імён мовы.

2. Раздзел мовазнаўства, які вывучае ўласныя імёны.

[Ад грэч. onomastikē — які адносіцца да наймення.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кіналенінія́на, ‑ы, ж., зб.

Сукупнасць хранікальна-дакументальных, навукова-папулярных і мастацкіх кінафільмаў, прысвечаных жыццю і дзейнасці У.І. Леніна.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)