грані́ць, ‑ню, ‑ніш, ‑ніць; незак., што.

Рабіць грані (у 2 знач.) на чым‑н. шляхам рэзкі, абточвання і шліфоўкі. Граніць алмаз.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нахуліга́ніць, ‑ню, ‑ніш, ‑ніць; зак.

Хуліганячы, набуяніць, насваволіць. [Маці:] — Напалохалі карову, дык яна цяпер стаяць не хоча. Паглядзі, хто там нахуліганіў. Паслядовіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падрумя́ніць, ‑ню, ‑ніш, ‑ніць; зак., каго-што.

1. Злёгку падфарбаваць румянамі. Падрумяніць шчокі.

2. Пекучы, смажачы, зрабіць румяным, падпечаным. Падрумяніць мяса.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

філо́ніць, ‑ню, ‑ніш, ‑ніць; незак.

Разм. пагард. Ухіляцца ад працы; гультаяваць. Малярных работ хоць адбаўляй, а дзявочая брыгада фактычна філоніць. Мыслівец.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абядні́ць, -ню́, -ні́ш, -ні́ць; -ні́м, абедніце́, -ня́ць; абе́днены; зак., каго-што.

1. Зрабіць бедным на што-н., у якіх-н. адносінах.

А. глебу.

2. Пазбавіць каго-, што-н. выразнасці, сілы, своеасаблівасці.

А. вобраз рамана.

|| незак. абядня́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

датараба́ніць, ‑ню, ‑ніш, ‑ніць; зак., што.

Разм. Дацягнуць, данесці, давалачы што‑н. куды‑н., да якога‑н. месца. Датарабаніць паклажу да воза.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зарумя́ніць, ‑ню, ‑ніш, ‑ніць; зак., каго-што.

Зрабіць румяным; выклікаць румянец. Мароз зарумяніў твар. // Запячы да з’яўлення румянай скарынкі; падрумяніць. Зарумяніць пірог.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

напе́ніць, ‑ню, ‑ніш, ‑ніць; зак., што.

1. Разм. Узбіць пенай. Напеніць мыла для галення.

2. Уст. Напоўніць пеністай вадкасцю. Напеніць куфель піва.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падра́ніць, ‑ню, ‑ніш, ‑ніць; зак., каго.

У мове паляўнічых — злёгку раніць, падстрэліць. Я ударыў па .. [дзіку] дуплетам І падраніў, а не паклаў. Караткевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

папазвіне́ць, ‑ніць; зак.

Разм. Звінець доўга, неаднаразова. [Паравік] і малоў, і малаціў, і крупы драў, і пілаваў. Колькі ён папазвінеў цыркулярнымі піламі!.. Ракітны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)