забеспяча́льнік

‘той, хто забяспечвае каго-небудзь чым-небудзь’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. забеспяча́льнік забеспяча́льнікі
Р. забеспяча́льніка забеспяча́льнікаў
Д. забеспяча́льніку забеспяча́льнікам
В. забеспяча́льніка забеспяча́льнікаў
Т. забеспяча́льнікам забеспяча́льнікамі
М. забеспяча́льніку забеспяча́льніках

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

замло́сціць

‘прывесці каго-небудзь у стан расслаблення, сну’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. - -
2-я ас. - -
3-я ас. замло́сціць -
Прошлы час
м. - -
ж. -
н. замло́сціла

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

замо́ташніць

‘прывесці каго-небудзь да моташнасці, непрыемнага адчування’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. - -
2-я ас. - -
3-я ас. замо́ташніць -
Прошлы час
м. - -
ж. -
н. замо́ташніла

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

поглуми́ться сов. паздзе́кавацца, (долго, неоднократно) разг. папаздзе́кавацца, пакпіць (з каго, чаго); (долго, неоднократно) разг. папакпі́ць (з каго, чаго).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

уследи́ть сов.

1. (устеречь) упільнава́ць (каго, што), дапільнава́ць (каго, што);

2. перен. (не упустить из внимания) усачы́ць, дасачы́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

усле́живать несов.

1. (устерегать) упільно́ўваць (каго, што), дапільно́ўваць (каго, што);

2. перен. (не упускать из внимания) усо́чваць, дасо́чваць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Адве́даць, атведаць ’наведаць, праведаць каго-небудзь, пабыць у каго-небудзь блізкага ці знаёмага з мэтай даведацца пра яго жыццё’ (Янк. I, Юрч.) < польск. odwiedzać ’тс’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

падмяня́льнік

‘асоба - той, хто падмяняе каго-небудзь; заменнік чаго-небудзь’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. падмяня́льнік падмяня́льнікі
Р. падмяня́льніка падмяня́льнікаў
Д. падмяня́льніку падмяня́льнікам
В. падмяня́льніка падмяня́льнікаў
Т. падмяня́льнікам падмяня́льнікамі
М. падмяня́льніку падмяня́льніках

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

прыво́д

‘дзеянне; прымусовая дастаўка каго-н.’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. прыво́д прыво́ды
Р. прыво́ду прыво́даў
Д. прыво́ду прыво́дам
В. прыво́д прыво́ды
Т. прыво́дам прыво́дамі
М. прыво́дзе прыво́дах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

сако́лка

‘птушка; ласкавая назва каго-н.’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. сако́лка сако́лкі
Р. сако́лкі сако́лак
Д. сако́лцы сако́лкам
В. сако́лку сако́лак
Т. сако́лкай
сако́лкаю		 сако́лкамі
М. сако́лцы сако́лках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)