Verbum

спруцяне́лы, ‑ая, ‑ае.

Разм. Скарчанелы, застылы. [Чырвонаармеец і дзяўчынка] прайшлі паўз таго немца, і яна бачыла яго, доўгага, спруцянелага. Чорны.

чырвонагало́вік, ‑а, м.

Тое, што і падасінавік. Чырвонагаловікі і бабкі хаваюцца ў высокай траве на палянах. Чорны.

панавалака́цца, ‑аецца; зак.

Разм. пагард. Навалачыся куды‑н. у вялікай колькасці. [Немцы] панавалакаліся, як плойма, на пакуту людзям. Чорны.

паадчыня́цца, ‑яецца; зак.

Адчыніцца — пра ўсё, многае. Вокны паадчыняліся. Магазіны паадчыняліся. □ Эшалон спыніўся.. У цялятніках паадчыняліся дзверы. Чорны.

паддрэ́ўны, ‑ая, ‑ае.

Які знаходзіцца, расце пад дрэвамі. Да змроку.. [Вэня] перабыў у лесе, стуліўшыся ў паддрэўным хмызняку. Чорны.

неміласэ́рнасць, ‑і, ж.

Няздольнасць да праяўлення міласэрнасці; жорсткасць. [Мікалай:] — Гэтулькі ў ім .. неміласэрнасці, што, здаецца, гэта не чалавек. Чорны.

прыбало́чаны, ‑ая, ‑ае.

Трохі забалочаны, балоцісты. Бумажкоў ляжаў на мокрай прыбалочанай зямлі і кідаў бутэльку за бутэлькай. Чорны.

паўзле́сны, ‑ая, ‑ае.

Які праходзіць, пралягае паўз лес, каля лесу. Чорная мужчынская постаць падалася на паўзлесную сцежку. Чорны.

пла́навасць, ‑і, ж.

Уласцівасць планавага. У літаратурны рух мы павінны ўнесці планавасць і назаўсёды расквітацца з абязлічкай. Чорны.

анізва́ння, прысл.

Разм. Зусім, аніколькі. І дзіўная рэч — анізвання не з яўлялася ў.. [Влецькі] думкі аб сваёй старасці. Чорны.