выкруча́сты, ‑ая, ‑ае.
Разм. З мноствам паваротаў, звілісты. Банадысь сцішыў хаду, выбіраючыся на выкручастую сцежку ў хмызняку. Чорны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)