часць, -і, мн. -і, -е́й, ж.
1. Асобная самастойная вайсковая адзінка.
Камандзір танкавай часці.
Вайсковая ч.
2. Доля, пай, частка, якія належаць каму-н.
Трэцюю ч. зямлі бацька адпісаў малодшаму сыну.
3. Галіна якой-н. дзейнасці; спецыяльнасць (разм.).
Пайсці па фінансавай часці.
Гэта не па маёй часці.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
◎ Каркалі́на ’крывое, кусцістае дрэва’ (Нар. сл.). Да *kork‑alь, korkъ ’адгалінаванне’. Параўн. макед. крак ’адгалінаванне, галіна’. Адсюль *kork‑alь ’галінасты’. Ад каркаль утварылася каркаліна.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
аўтама́тыка, ‑і, ДМ ‑тыцы, ж.
1. Галіна навукі і тэхнікі, якая распрацоўвае метады і сродкі аўтаматызацыі вытворчых працэсаў.
2. Сукупнасць механізмаў, прыстасаванняў, якія дзейнічаюць аўтаматычна.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
эргано́міка, ‑і, ДМ ‑міцы, ж.
Галіна ведаў, якая вывучае чалавека і яго дзейнасць ва ўмовах сучаснай вытворчасці з мэтай аптымізацыі прылад, умоў і працэсу працы.
[Ад грэч. érgon — праца, работа і nómos — закон.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Рача́ла ’саха ў студні з жураўлём’ (брэсц., ДАБМ, камент.). Параўн. серб.-харв. ра̏чва ’вілападобная галіна, расоха’, што, паводле Скока (3, 94), звязана з рачок, рак (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
апалаге́тыка, ‑і, ДМ ‑тыцы, ж.
Кніжн. Галіна багаслоўя, якая мае задачай абарону хрысціянскай догмы. // перан. Выкліканая якімі‑н. прычынамі, але не абгрунтаваная абарона чаго‑н.; усхваленне.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
радыётэ́хніка, ‑і, ДМ ‑ніцы, ж.
1. Галіна тэхнікі, якая займаецца пытаннямі практычнага прымянення электрамагнітных ваганняў высокай частаты.
2. Навука аб электрамагнітных ваганнях высокай частаты. Тэарэтычная радыётэхніка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
се́йсміка, ‑і, ДМ ‑міцы, ж.
Галіна геафізікі, якая вывучае ваганні глебы якой‑н. пэўнай мясцовасці; большая ці меншая схільнасць да землетрасенняў або інтэнсіўнасць апошніх. Сейсміка Таджыкістана.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
закаха́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; зак.
Адчуць пачуццё кахання да каго‑н.; улюбіцца. — Галіна Макараўна закахалася па самыя вушы ў Мятлу і думала, што гэта ніхто не заўважае. Машара.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
электрахі́мія, ‑і, ж.
Раздзел фізічнай хіміі, які вывучае працэсы, што ўзнікаюць пры ўзаемных пераўтварэннях хімічнай і электрычнай энергіі. // Галіна прамысловасці, звязаная з выкарыстаннем гэтых працэсаў для практычных мэт.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)