◎ Плутуха́ць ’ілгаць’, ’заблытваць’, ’бадзяжнічаць’, шушукацца ’заблытвацца ў чым-н.’, ’блытацца’, ’выбірацца з цяжкай сітуацыі’, ’круціцца каля каго-н.’ (Нас.), плутуханьие ’блытаніна’ (Юрч. Вытв.); рус. смал. плутухаться ’бадзяцца без мэты’, ’ледзь перасоўвацца, заплятацца (пра ногі)’. Лексема ўтворана пры дапамозе экспрэсіўна^ суф. ‑ух‑а‑ ад тушаць (гл.). Параўн. рус.: вершухаться, вертугаться ’круціцца, вярцецца’ і пад.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
адня́ты
1. (ад каго, чаго) о́тнятый;
2. (ад чаго) мат. вы́чтенный (из чего), о́тнятый;
3. (кім, чым) о́тнятый, поглощённый;
4. о́тнятый, ампути́рованный;
1-4 см. адня́ць 1-3, 5
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
абура́цца (кім, чым, на каго, што и без доп.) несов. возмуща́ться (кем, чем и без доп.); негодова́ть (на кого, что и без доп.); обру́шиваться (на кого, что); см. абу́рыцца
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
зняве́рвацца (у кім, чым і без дап.) несов. изве́риваться (в ком, чём, в кого, что и без доп.); разуверя́ться (в ком, чём); теря́ть ве́ру (в кого, что); см. зняве́рыцца
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
пала́зіць (па кім, чым) сов., в разн. знач. пола́зить (по кому, чему), пола́зить (по кому, чему);
п. па дрэ́вах — пола́зить (пола́зать) по дере́вьям;
п. па кішэ́нях — пола́зить по карма́нам
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
параўна́ць (каго, што, з кім, чым) сов.
1. (сопоставить) сравни́ть;
п. дзве велічыні́ — сравни́ть две величины́;
2. приравня́ть (кого, что, к кому, чему), уподо́бить (кого, что, кому, чему), сравни́ть
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
замяні́цца, ‑мянюся, ‑менішся, ‑меніцца; зак.
1. З’явіцца на змену адно другому. Старое замянілася новым.
2. чым. Разм. Памяняцца чым‑н. з кім‑н. Замяніліся шапкамі.
3. у што. Разм. Ператварыцца, перарабіцца ў што‑н. [Незнаёмы:] Трэба ісці не азірацца, — бо хто азірнецца — у слуп спячы заменіцца, якога і перуны пасля з месца не зрушаць. Купала.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
паво́дзіць, ‑воджу, ‑водзіш, ‑водзіць; незак.
1. каго. Вадзіць каня пры ворыве, абворванні чаго‑н.
2. чым. Рабіць рух чым‑н. Афіцэр нездаволена паводзіць плячамі, хмурнее яго прадаўгаваты выпешчаны твар. Навуменка. Дзік стаяў і паволі паводзіў галавою, цяжка сапучы. Пташнікаў.
•••
Паводзіць сябе — трымаць сябе якім‑н. чынам. Усе тут паводзяць сябе вельмі стрымана, ціха. Брыль.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
паглы́блены, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад паглыбіць.
2. перан.; у знач. прым. Грунтоўны, сур’ёзны. Паглыблены псіхалагічны аналіз.
3. перан.; у знач. прым. Засяроджаны на чым‑н., заняты чым‑н. [Саладуха] утароплівае позірк на Пыльца, і ў вачах яго скачуць вясёлыя чорцікі. Гэта заўважае нават узрушаны .. і паглыблены ў свае думкі Адам Лаўрэнавіч. Шамякін.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
практыкава́цца, ‑куюся, ‑куешся, ‑куецца; незак.
1. Прымяняцца ў жыцці, на практыцы. Па княжацкіх маёнтках пачала шырока практыкавацца гадоўля мерынос[ав]ых аве[чак]. Чорны.
2. Займаючыся чым‑н., засвойваць прыёмы якой‑н. справы, набываць практыку ў чым‑н. Практыкаваліся .. [курсанты] ў падрыўной справе. Лынькоў. Навучанне скончылася, настаўнік даў Аксёну аловак і паперу, каб ён сяды-тады практыкаваўся дома. Колас.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)