яно́¹, нескл., н. (разм.).
1. Ужыв. ў знач. займенніка «гэта».
Яно і відаць.
Так яно і выйшла.
2. Ужыв. ў знач. ўзмацняльнай часціцы.
Яно добра пасядзець у цяньку.
Вось яно што! (вось, значыць, у чым справа!).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)