ківа́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; незак.
1. што. Рухаць з боку ў бок або зверху ўніз; хістаць.
К. слупок.
2. чым. Утвараць хістальныя рухі чым-н.
Сосны ківаюць верхавінамі.
К. нагой.
3. Лёгкім нахілам галавы выказваць знак прывітання, адабрэння і пад.
4. Рухам галавы, пальца падзываць каго-н. да сябе, падаваць якія-н. знакі.
◊
Нечага (няма чаго) на бога ківаць (разм.) — не варта апраўдвацца, звальваць віну на іншых.
|| аднакр. кіўну́ць, -ну́, -не́ш, -не́; -нём, -няце́, -ну́ць; -ні́.
|| наз. ківа́нне, -я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
кі́дацца, -аюся, -аешся, -аецца; незак.
1. гл. кінуцца.
2. чым. Кідаць у каго-, што-н. або адзін у аднаго.
К. снежкамі.
3. перан., кім-чым. Нядбайна адносіцца да каго-, чаго-н., не шанаваць каго-, што-н. (разм.).
К. добрымі працаўнікамі.
Нельга к. грашамі.
4. Жыць у пастаянных клопатах, у горы, бедна; гадавацца без належнага догляду (разм.).
Цэлае лета кідаецца селянін: то ў полі, то на гаспадарцы.
Так і кідаецца бедная сірата без бацькоў.
◊
Асою ў вочы кідацца (разм., неадабр.) — быць вельмі назойлівым.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
поко́ящийся
1. прич. які́ (што) знахо́дзіцца ў спако́і; які́ (што) спачыва́е; які́ (што) абапіра́ецца (апіра́ецца) (на што); які́ (што) ляжы́ць (на чым); які́ (што) стаі́ць (на чым); які́ (што) грунту́ецца; см. поко́иться;
2. в знач. прил. які́ (што) знахо́дзіцца ў спако́і;
поко́ящееся те́ло физ. це́ла ў спако́і;
поко́ящаяся по́чка бот. спачыва́ючая пупы́шка.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
скоре́е
1. сравн. ст., нареч. хутчэ́й;
2. сравн. ст., прил. хутчэ́йшы;
3. нареч. (лучше) хутчэ́й, лепш;
он скоре́е умрёт, чем сда́стся ён хутчэ́й (лепш) памрэ́, чым зда́сца;
4. нареч. (вернее, ближе) хутчэ́й;
он скоре́е похо́ж на мать, чем на отца́ ён хутчэ́й падо́бны да ма́ці, чым да ба́цькі;
◊
скоре́е всего́ хутчэ́й за ўсё.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
далучы́ць, -лучу́, -лу́чыш, -лу́чыць; -лу́чаны; зак., што.
1. Прылучыць да чаго-н., прыбавіць.
Д. дакументы да справы.
2. Пазнаёміць з чым-н.
Д. дзяцей да музычнай культуры.
|| незак. далуча́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.
|| наз. далучэ́нне, -я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
падбо́р, -у, м.
1. гл. падабраць.
2. Тое, што падабрана, збор, набор чаго-н.
Цікавы кніжны п.
П. кветак у букеце.
Удалы п. спецыялістаў.
◊
Як на падбор — аб кім-, чым-н. аднолькавага выгляду, якасці, звычайна добрай.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
падкле́іць, -е́ю, -е́іш, -е́іць; -е́ены; зак., што.
Наклеіць пад чым-н., дадаць, прыклеіўшы.
П. назву пад малюнкам.
П. геаграфічную карту.
|| незак. падкле́йваць, -аю, -аеш, -ае.
|| наз. падкле́йка, -і, ДМ -е́йцы, ж. і падкле́йванне, -я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
падму́рак, -рка, мн. -ркі, -ркаў, м.
1. Каменная ці цагляная кладка пад чым-н., фундамент.
П. хаты.
Закласці п.
2. перан. База, апора, аснова (кніжн.).
Эканоміка — п. жыцця грамадства.
|| прым. падму́ркавы, -ая, -ае (да 1 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
ма́ра, -ы, мн. -ы, мар, ж.
1. Тое, што створана ўяўленнем, фантазіяй.
Прыгожыя мары.
2. Прадмет жаданняў, імкненняў.
М. ўсяго жыцця.
3. Аб чым-н. незвычайна прыгожым; вышэйшая ацэнка чаго-н. (разм.).
Не туфлі, а м.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
размякчы́ць, -чу́, -чы́ш, -чы́ць; -чы́м, -чыце́, -ча́ць; размя́кчаны; зак.
1. што. Зрабіць мяккім.
Р. воск.
2. перан., каго-што. Прывесці ў стан душэўнай мяккасці.
Р. сэрца ласкай.
|| незак. размякча́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.
|| наз. размякчэ́нне, -я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)