расшпілі́цца, -пілю́ся, -пі́лішся, -пі́ліцца;
1. Расшпіліць на
2. (1 і 2
||
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
расшпілі́цца, -пілю́ся, -пі́лішся, -пі́ліцца;
1. Расшпіліць на
2. (1 і 2
||
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
абду́мацца, -аюся, -аешся, -аецца;
1. Асэнсаваць, сабрацца з думкамі.
2. Перадумаць, прыйсці да іншага рашэння.
||
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
себя́
у себя́ у сябе́;
◊
вне себя́ не по́мнячы сябе́;
како́в он из себя́ які́ ён з вы́гляду (сабо́й, сабо́ю);
к себе́ а) к
дверь открыва́ется к себе́ дзве́ры адчыня́юцца к
дире́ктор ушёл к себе́ дырэ́ктар пайшо́ў да сябе́;
от себя́ ад сябе́;
по себе́ а) па
он вы́брал рабо́ту не по себе́ ён вы́браў пра́цу не па
они́ оста́вили по себе́ до́брую па́мять яны́ пакі́нулі пасля́ сябе́ до́брую па́мяць;
сам по себе́ сам па
про себя́ сам (сама́)
чита́ть про себя́ чыта́ць сам (сама́)
ду́мать про себя́ ду́маць сам (сама́)
не по себе́ нядо́бра;
себе́ на уме́ скры́тны, хітрава́ты, хі́тры, хітру́н;
само́ собо́й само́ сабо́й;
прийти́ в себя́ а) (после обморока) ачу́цца; б) (опомниться) апо́мніцца, апа́мятацца;
вести́ за собо́й ве́сці за сабо́й.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Агрэ́сца ’многа ўзяць, атрымаць, мець’ (
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
прысво́іць
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
расшнурава́цца, -ру́юся, -ру́ешся, -ру́ецца; -ру́йся;
1. (1 і 2
2. Развязаць, паслабіць на
||
||
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
зачарава́ць, -ру́ю, -ру́еш, -ру́е; -ру́й; -рава́ны;
1. Паводле забабонных уяўленняў: чарамі, магічнымі словамі падпарадкаваць
2.
||
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
заключа́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
1.
2. Утрымліваць у
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
наме́снік, -а,
1. Асоба, якая замяняе каго
2. Афіцыйная назва асобы, якая замяшчае кіраўніка.
||
||
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
каду́к, -а́,
Чорт, д’ябал.
Кадук з ім (з ёй) (
Кадук яго (цябе, яе, вас, іх) ведае (
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)