ва́пнавы, ‑ая, ‑ае.

Звязаны з вырабам вапны. Вапнавы завод. Вапнавая печ. // У састаў якога ўваходзіць вапна. Вапнавыя ўгнаенні. Вапнавая вада.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

апыля́льнік, ‑а, н.

1. Пераносчык пылку кветак з тычынак на песцік (насякомыя, птушкі, вецер, вада).

2. Тое, што і апыльвальнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паўвядзёрны, ‑ая, ‑ае.

Емістасцю ў палавіну вядра. А печ аж гудзе ад пален[аў] смалістых, Клякоча вада ў паўвядзёрным гляку. Хведаровіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Вадо́хрышча ’хрышчэнне’ (БРС, Яруш., Шпіл.). Утворана складаннем слоў вада і хрысціць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

іржа́вы

1. в разн. знач. ржа́вый;

і. замо́к — ржа́вый замо́к;

~вая вада́ — ржа́вая вода́;

2. заржа́вленный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

падмы́ць сов., в разн. знач. подмы́ть;

вада́ ~мы́ла грунт — вода́ подмы́ла грунт;

п. дзіця́ — подмы́ть ребёнка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

◎ На́слыж ’рыба верхаводка’ (гарадоў, Нар. лекс.). Магчыма, звязана з на́стлыш ’вада пад снегам’ (Касп.), якое можна зразумець і як ’ верхаводка ’вада паверх лёду’ (хутчэй за ўсё ад насцілиць ’накрываць, пакрываць’); іншая версія — ад сліж ’назва невялікай рыбкі, што плавае па паверхні вады’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Вадапе́рыца ’Hottonia L.’ (Кіс.). Рус. водоперица ’шышняк, Myriophyllum’. Да вада і пяро.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

вадатру́бны, ‑ая, ‑ае.

У выразе: вадатрубны кацёл — паравы кацёл, у якім вада ператвараецца ў пару, праходзячы па трубах, нагрэтых гарачым газам.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

газірава́ны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад газіраваць.

2. у знач. прым. Насычаны газам ​1 (у 1 знач.). Газіраваная вада.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)