звіню́чы, ‑ая, ‑ае.
Разм. Звонкі, са звонам (у 2 знач.). Вада бесперапынна білася ў берагавы схіл, нараджаючы меланхалічны, звінючы гук. Чорны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)