пабрукава́ць, ‑кую, ‑куеш, ‑куе; зак., што.

1. Забрукаваць усё, многае. Пабрукаваць усе вуліцы.

2. і без дап. Брукаваць некаторы час. Пабрукаваць да абеду.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пабры́нкаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., чым, на чым і без дап.

Разм. Брынкаць некаторы час. Пабрынкаў вецер шыбамі і заціх. Пабрынкаць на гітары.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

павыду́мваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Разм.

1. Вынайсці, прыдумаць вялікую колькасць чаго‑н.

2. і без дап. Напрыдумваць, нахлусіць многа чаго‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

павыпіра́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што і без дап.

Разм. Выцерці ўсё, многае або ўсіх, многіх. Бэлькі павыпірала. Павыпіраць дзяцей з хаты.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пагаблява́ць, ‑люю, ‑люеш, ‑люе; зак., што.

1. Габлюючы, зрабіць гладкім. Пагабляваць дошку.

2. Выгаблеваць усё, многае.

3. і без дап. Габляваць некаторы час.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пажані́ць, ‑жаню, ‑жэніш, ‑жэніць; зак., каго з кім і без дап.

1. Злучыць шлюбам мужчыну і жанчыну.

2. Ажаніць усіх, многіх. Пажаніць сыноў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лангу́ст, ‑а, М ‑сце, м.

Ядомы марскі рак з цвёрдым панцырам, без клюшняў, з доўгімі вусікамі; водзіцца звычайна ў прыбярэжнай паласе цёплых мораў.

[Фр. langouste.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прабаранава́ць, ‑ную, ‑нуеш, ‑нуе; зак., што.

1. Апрацаваць бараной узараную зямлю. Прабаранаваць поле.

2. і без дап. Баранаваць некаторы час. Прабаранаваць увесь дзень.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прадра́паць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

1. Драпаючы, прадзерці.

2. Зрабіць неглыбокія драпіны на чым‑н.

3. і без дап. Драпаць некаторы час.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

праканапа́ціць, ‑пачу, ‑паціш, ‑паціць; зак., што.

1. Канапацячы, заткнуць усе дзіркі ў чым‑н. Праканапаціць лодку.

2. і без дап. Канапаціць некаторы час.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)