перфе́кт, ‑а, 
У некаторых мовах — адна з форм прошлага часу дзеяслова, якая абазначае, што дзеянне закончылася ў мінулым, а вынік яго працягваецца 
[Ад лац. perfectus — закончаны.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
перфе́кт, ‑а, 
У некаторых мовах — адна з форм прошлага часу дзеяслова, якая абазначае, што дзеянне закончылася ў мінулым, а вынік яго працягваецца 
[Ад лац. perfectus — закончаны.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
прыро́бак, ‑бку, 
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
тэкі́нцы, ‑аў; 
Адно з буйных туркменскіх плямён, якое 
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
умары́ць, умару, уморыш, уморыць; 
1. Давесці да смерці. 
2. Замарыць, знясіліць. 
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ця́мкі, ‑ая, ‑ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
беспара́дны, ‑ая, ‑ае.
Які мае патрэбу ў падтрымцы, дапамозе; слабы, бездапаможны. 
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
адстаўні́к, ‑а, 
Той, хто знаходзіцца ў адстаўцы (
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
дублі́руючы,
1. ‑ая, ‑ае. 
2. ‑ая, ‑ае; 
3. 
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
камбіна́цкі, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да камбіната, належыць яму. 
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
лю́бячы,
1. ‑ая, ‑ае. 
2. ‑ая, ‑ае; 
3. 
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)