умары́ць, умару, уморыш, уморыць; зак., каго.

Разм.

1. Давесці да смерці. [Рыгор:] — Цяпер .. [Грамадой] гэту Марыську знарок уморыць, каб хутчэй усё падгрэбці. Крапіва.

2. Замарыць, знясіліць. Умарыць каня.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)