адшвартава́ць, ‑тую, ‑туеш, ‑туе; зак., што.

Спец. Адвесці (судна) ад прычала, аддаўшы швартовы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зашвартава́цца, ‑туецца; зак.

Умацавацца ў гавані на якарах або на прывязі (пра судна).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рассна́сціць, ‑снашчу, ‑снасціш, ‑снасціць; зак., што.

Зняць аснашчанне, аснастку (з судна). Расснасціць яхты.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

састыкава́ць, ‑кую, ‑куеш, ‑куе; зак., што.

Ажыццявіць стыкоўку. Састыкаваць магістраль. Састыкаваць часткі судна.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

флібусцье́рскі, ‑ая, ‑ае.

Кніжн. Які мае адносіны да флібусцьера, належыць яму. Флібусцьерскае судна.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фок-ма́чта, ‑ы, ДМ ‑чце, ж.

Пярэдняя мачта ў насавой частцы судна.

[Ад гал. fokkemast.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цвіндэ́к, ‑а, м.

Памяшканне паміж дзвюма палубамі судна, прызначанае для каманды, пасажыраў, грузаў.

[Англ. tween-deck.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шварто́віць, ‑тоўлю, ‑товіш, ‑товіць; незак., што.

Разм. Тое, што і швартаваць. Швартовіць судна.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дрэйфава́ць, ‑фую, ‑фуеш, ‑фуе; незак.

1. Рухацца пад дзеяннем ветру або цячэння (пра лёд, судна і пад.).

2. Адхіляцца ад узятага курсу пад дзеяннем чаго‑н. (пра судна, самалёт).

3. Манеўруючы парусамі, заставацца прыблізна на адным месцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

панто́н, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Пласкадоннае судна, якое служыць апорай для наплаўнога моста, якіх-н. часовых збудаванняў.

2. Плывучы мост.

Навесці п. цераз раку.

|| прым. панто́нны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)