дадра́ць, -дзяру́, -дзярэ́ш, -дзярэ́; -дзяро́м, -дзераце́, -дзяру́ць; -дзяры́; -дра́ны; зак., што (разм.).
1. Скончыць драць.
Д. паперы.
2. Надраць дадаткова, да пэўнай меры.
Д. моху.
Д. бульбы.
3. Знасіць да дзірак (вопратку, абутак і пад.).
Д. боты.
|| незак. дадзіра́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
дарысава́ць, -су́ю, -су́еш, -су́е; -су́й; -сава́ны; зак., каго-што.
1. Скончыць рысаваць што-н.
Д. партрэт.
2. перан. Закончыць стварэнне вобраза, характару.
Д. вобраз галоўнага героя.
|| незак. дарысо́ўваць, -аю, -аеш, -ае.
|| наз. дарысо́ўка, -і, ДМ -со́ўцы, ж. і дарысо́ўванне, -я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
адшы́ць, -шы́ю, -шы́еш, -шы́е; -шы́ты; зак. (разм.).
1. што і без дап. Скончыць шыць.
2. Адпрацаваць шыццём узамен за што-н.
А. за доўг.
3. каго-што (разм.). Адахвоціць, прымусіць спыніць заляцанні; пазбавіцца ад каго-н.
А. кавалера.
|| незак. адшыва́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
распра́віцца¹, -пра́ўлюся, -пра́вішся, -пра́віцца; зак.
1. з кім. Учыніць расправу над кім-н., жорстка пакараць каго-н.
Р. са злачынцамі.
2. перан., з кім-чым. Управіцца з чым-н., паспець скончыць што-н. (разм.).
Р. з сенам.
|| незак. распраўля́цца, -я́юся, -я́ешся, -я́ецца.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
закруглі́ць, -углю́, -у́гліш, -у́гліць; -у́глены; зак., што.
1. Зрабіць круглым ці больш круглым.
З. вугал.
2. перан. Прыдаць стройнасць і закончанасць.
З. фразу.
3. перан. Скончыць, завяршыць (разм.).
З. год з добрымі вытворчымі паказчыкамі.
|| незак. закругля́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е.
|| наз. закругле́нне, -я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
адпаі́ць, -паю́, -по́іш, -по́іць; -по́ены; зак., каго.
1. Скончыць паіць.
А. кароў.
2. Выгадаваць на пойле, адкарміць малаком.
А. цялят.
3. Вылечыць, даючы якое-н. пітво, лякарства (разм.).
А. хворага настоем траў.
|| незак. адпо́йваць, -аю, -аеш, -ае (да 2 і 3 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
дачаса́ць 1, ‑чашу, ‑чэшаш, ‑чэша; зак., што.
Скончыць часанне 1, расчэсванне (пра лён, воўну і пад.). Жанчыны дачасалі лён.
дачаса́ць 2, ‑чашу, ‑чэшаш, ‑чэша; зак., што.
Скончыць часанне 2, абчэсванне (пра дрэва, камень і пад.). Дачасаць бервяно. □ Максім дачасаў калок, кінуў яго пад плот, абабіў шапкаю спераду штаны, на якія начаплялася трэсак. Капыловіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
дажа́ць, ‑жну, ‑жнеш, ‑жне; ‑жнём, ‑жняце; зак., што.
Скончыць жаць, зжаць да канца. Калгаснікі дажалі жыта і пачалі жаць ярыну. Чорны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
дакало́ць, ‑калю, ‑колеш, ‑коле; зак., каго-што.
1. Скончыць калоць што‑н. Дакалоць дровы.
2. Разм. Прыкалоць, закалоць канчаткова. Дакалоць свінню.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
дапало́ць, ‑палю, ‑полеш, ‑поле; зак., што.
Скончыць палоць што‑н.; прапалоць да якога‑н. месца, прадмета. Дапалоць лён. Дапалоць да дарогі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)