папе́ць, ‑пяю, ‑пяеш, ‑пяе; ‑пяём, ‑пеяце; зак., што, чаго і без дап.

Разм.

1. Спець усё, многае.

2. Пець некаторы час.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

папрактыкава́цца, ‑куюся, ‑куешся, ‑куецца; зак.

Практыкавацца некаторы час. [Ліля:] — Надзейка, .. прабач, але на сёння, бадай, хопіць. Папрактыкуйся яшчэ дома, без акампанементу. Асіпенка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

напралёт, прысл.

Без перарыву, увесь час. Гаварылі ноч усю напралёт. Танк. [Харытон] ночы напралёт праседжваў над шытвом, усё стараўся больш зарабіць. Місько.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

патлумі́ць, ‑тлумлю, ‑тлуміш, ‑тлуміць; зак., каго-што.

Разм.

1. Затлуміць усіх, многіх.

2. і без дап. Тлуміць некаторы час. Патлуміць галаву.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пато́ркваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак., каго-што і без дап.

Разм. Торкаць час ад часу. Паторкваць за вяроўку. Рыба паторквае кручок.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

плагія́т, ‑у, М ‑яце, м.

Выдача чужога твора за свой або выкарыстанне ў сваёй працы чужога твора без спасылкі на аўтара.

[Ад лац. plagiatus — выкрадзены.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

карасі́на, ‑ы, ж.

Разм. Тое, што і газа. Сядзелі [бацькі і дзяды] у балоце, у твані, не было запалак, карасіны — абыходзіліся без іх. Мележ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

са́мба, нескл., н.

Спартыўная барацьба, якая дапускае прымяненне болевых прыёмаў і дазваляе перамагаць больш моцнага або ўзброенага праціўніка; самаабарона без зброі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

субстанты́ўны, ‑ая, ‑ае.

1. У мовазнаўстве — які перайшоў у катэгорыю назоўнікаў.

2. Спец. Які дзейнічае без дапамогі іншых рэчываў; самастойны, незалежны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сураві́зна, ‑ы, ж., зб.

1. Суравая пража або тканіна.

2. Спец. Тканіна з ткацкага станка без афарбоўкі і апрацоўкі. Прамыўка суравізны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)