Астожжа ’месца, дзе быў стог’ (Бяльк.), рус. остожье ’лужок прыкладна на стог сена, пляцень вакол стага, падсцілка пад стог’, серб.-харв. о̀стожје шост, што служыць асновай для стага, стог’. Сюды ж, відаць, астэжа ’падмосткі пад стог’ (стол., ДАБМ, 878). Утворана, відаць, з цыркумфіксам о‑ — ‑ije ад слова стог. Звычайна, словы з о‑ мелі значэнне наваколля, таму не выключана, што першаснае значэнне іменна: ’нейкая загарадка вакол (магчыма, будучага) стага’. Гл. стог.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
віры́цца, ‑рыцца; незак.
1. Круціцца, утвараць віры (пра ваду). Вада падмывала пясчаны бераг, вірылася вакол вярбы. Шамякін.
2. перан. Бурліць. Вірацца думкі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ачапі́ць, ачаплю, ачэпіш, ачэпіць; зак., што.
Акружыць, размясціцца ланцугом вакол каго‑, чаго‑н., закрываючы выхады, перагароджваючы доступ куды‑н., да чаго‑н.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
абвалава́ць, ‑лую, ‑луеш, ‑луе; зак., што.
Спец. Насыпаць вал вакол або ўздоўж чаго‑н., каб засцерагчы што‑н. ад паводкі і інш.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
нато́ркаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што і чаго.
Разм. Уваткнуць, натыкаць у што‑н. многа чаго‑н. Наторкаць сухіх галінак вакол градак.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ненакры́ты, ‑ая, ‑ае.
Які не закрыты, не пакрыты чым‑н. зверху. Уздоўж пакойчыка ненакрыты даўгаваты стол, вакол стала гнутыя венскія крэслы. Мележ.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
нецярпі́масць, ‑і, ж.
1. Уласцівасць нецярпімага. Нецярпімасць паводзін.
2. Нецярпімыя адносіны да каго‑, чаго‑н. Трэба вакол дармаедаў стварыць абстаноўку нецярпімасці. «Звязда».
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
тыня́нка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.
Разм. Павець, сцены якой зроблены з галінак, пераплеценых вакол вертыкальных або гарызантальных жэрдак.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
фасфарасцы́раваць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; незак.
Мець уласцівасці фасфарасцэнцыі, свяціцца ў цемнаце слабым блакітна-зялёным святлом. Яны [дзяўчына і хлопчык] плылі, а вакол фасфарасцыравала мора. Караткевіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
абмата́ць сов., в разн. знач. обмота́ть;
а. галаву́ ручніко́м — обмота́ть го́лову полоте́нцем;
а. ша́лік вако́л шы́і — обмота́ть шарф вокру́г ше́и
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)