Verbum

парано́ік, -а, мн. -і, -аў, м.

Чалавек, хворы на параною.

дыстро́фік, -а, мн. -і, -аў, м. (разм.).

Хворы на дыстрафію.

крупча́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м. (разм.).

Кабан, хворы на трыхінелёз.

раска́шляцца, -яюся, -яешся, -яецца; зак.

Пачаць моцна і доўга кашляць.

Хворы раскашляўся.

прастагна́ць, -агну́, -о́гнеш, -о́гне; -агні; зак.

1. Абазвацца стогнам.

Хворы голасна прастагнаў.

2. што і без дап. Сказаць са стогнам.

Піць! — прастагнаў ранены.

3. Правесці які-н. час стогнучы.

Хворы ўвесь вечар прастагнаў.

коснаязы́кі, -ая, -ае.

1. Хворы на коснаязыкасць (у 1 знач.).

2. Невыразны, незразумелы (пра мову).

пракажо́ны, -ага, мн. -ыя, -ых, м.

Хворы на праказу.

|| ж. пракажо́ная, -ай, мн. -ыя, -ых.

транспарта́бельны, -ая, -ае.

Такі, які (якога) можна перавозіць, транспартаваць.

Т. хворы.

|| наз. транспарта́бельнасць, -і, ж.

абяссі́лець, -ею, -ееш, -ее; зак.

Тое, што і знясілець.

Хворы зусім абяссілеў.

|| наз. абяссі́ленне, -я, н.