вкла́дка ж.
1. (действие) уклада́нне, -ння ср., укла́дванне, -ння ср., укла́дка, -кі ж.;
2. типогр. укла́дка, -кі ж.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
◎ Медлі, мэдлік, мэбля ’ўкладка снапоў крыжыкамі’ (Бір. дыс.; капыл., ДАБМ, к. 286; ТСБМ), ганц. ’укладка з 20 снапоў’, пух. ’укладка жыта ў 10 снапоў’, ’укладка з 5 снапоў аўса’ (Сл. ПЗБ), мэтлік ’капа’ (Яруш.). Да мэндлік (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Ме́ндзель ’укладка па 10 снапоў’ (навагр., Сцяшк. Сл.). Да мэ́ндлік (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
упако́ўванне ср.
1. упако́вывание, упако́вка ж.;
2. упако́вывание, укла́дывание, укла́дка ж., вмеще́ние;
1, 2 см. упако́ўваць
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Ме́тлік ’укладка снапоў’ (зах.-мін., Выг., Бел.-укр. ізал.). З медлік, якое з мендлік ’тс’. Да мэндлік (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
выкла́дванне ср.
1. выкла́дывание, вы́кладка ж.;
2. выкла́дывание, укла́дывание, укла́дка ж.;
3. возведе́ние, выведе́ние;
4. изложе́ние;
1-4 см. выкла́дваць
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
вы́кладка ж.
1. вы́кладка, укла́дка; см. выкла́дваць 2;
2. воен. вы́кладка;
3. обычно мн. вы́кладкі вы́кладки;
матэматы́чныя ~кі — математи́ческие вы́кладки
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Прысцё́л ’камель, гузыр’: у прысцёл ’каласамі на гузыры (укладка снапоў ячменю, проса на полі для высушвання)’ (ТС). Бязафіксны дэрыват ад *прысла́ць (гл. слаць): ’тое, чым сцелюць’ — ’камель, гузыр (снапа)’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Сусло́н ’малая ўкладка снапоў у полі’ (пін., ДАБМ, камент., 877), ’нахіл’, сусло́ны ’нахілены, пакаты’ (Ласт.). Укр. суслі́н ’укладка снапоў у полі’ (з рус., ЕСУМ, 5, 483), рус. сусло́н ’тс’. Прыставачнае ўтварэнне ад сланіць, гл.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Мэндлік, мэндаль, мэ́ндаль, мэндыль, мэндзяль, мэндля, мэндла ’маладая укладка 5 або 10–15 снапоў, пастаўленых у кучкі для прасушкі і накрытых распасцёртым снапом зверху’ (ТСБМ, Бір. дыс.; івац., Сл. Брэс.; Шат., Сл. ПЗБ, Сцяц.; гродз., КЭС; карэліц., Шатал.; навагр., Нар. словатв.; паўн.-зах., ДАБМ, к. 286), ’укладка з 30 снапоў’ (кам., Шатал.); ваўк. ’пятнаццаць штук чаго-небудзь’ (Сл. ПЗБ). З польск. mendel, mędel, mandel, mądel, якія з паўн.-ням. Mandel ’мэндлік’, ’15–16 штук чаго-небудзь’ (Чартко, Бел. лінгв. зб., 147 і 149; Выгонная, БЛ, 6, 1974, 64 і Бел.-укр. ізал., 15) < с.-лац. mandala ’кораб, кош’ (Васэрцыер, 148).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)