вознести́ сов., высок. узня́ць; узне́сці;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
превознести́ сов. (ве́льмі, залі́шне) узня́ць, (ве́льмі, залі́шне) узне́сці, (ве́льмі, залі́шне) расхвалі́ць;
превознести́ до небе́с узне́сці да нябёс;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
узвялі́чыць, -чу, -чыш, -чыць; -чаны; зак., каго-што (высок.).
Паказаць вялікім, значным; праславіць; узнесці.
У. радзіму ў песнях.
|| незак. узвялі́чваць, -аю, -аеш, -ае; наз. узвялі́чванне, -я, н.
|| наз. узвелічэ́нне, -я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
взнести́ сов. (поднять наверх, ввысь) узне́сці; падня́ць, узня́ць;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
узнясе́нне, ‑я, н.
1. Дзеянне паводле дзеясл. узносіць — узнесці (у 2, 3 знач.), узносіцца — узнесціся (у 1 знач.).
2. Адно з царкоўных свят.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
расхвали́ть сов. расхвалі́ць;
расхвали́ть до небе́с разг. узне́сці да нябёсаў;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
узне́сены
1. взнесённый, внесённый; вознесённый;
2. перен. вознесённый, превознесённый, возвы́шенный;
1, 2 см. узне́сці
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
узвялі́чыць, ‑чу, ‑чыш, ‑чыць; зак., каго-што.
Кніжн. Праславіць; узнесці. Узвялічыць радзіму ў песнях. □ [Несцерка:] Хацеў я шкляра зняславіць, а цябе ўзвялічыць, ды ў апошнюю хвіліну ўсё .. сарвалася. В. Вольскі. Каб узвялічыць подзвіг партызанкі, Дубоўка называе яе беларускай Арыяднай. Лойка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Спару́да ‘пабудова; гмах будынка’ (Беларусіка, 19, 225). З укр. спору́да ‘будыніна’, ад спору́дити ‘збудаваць, узнесці’, што да прасл. дыял. *vъz‑po‑rǫditi, якое чаргуецца з *vъz‑po‑ręditi, параўн. рус. соорудить ‘тс’ (ЕСУМ, 5, 381). У сувязі з гэтым, застаюцца сумненні адносна балтыйскага паходжання ўсх.-слав. аруд (гл.), ст.-бел. орудъ ‘засек’, выказаныя Супруном (ЭСБМ, 1, 152), на фоне ст.-рус. орудница ‘кладоўка зброі’, укр. дыял. оруда ‘праца’ і пад., на якім настойвае Анікін, Опыт, 90. Параўн. таксама рад 1.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
узно́сіць несов.
1. (относить наверх) взноси́ть, вноси́ть; (поднимать ввысь) возноси́ть;
2. перен. (возвеличивать) возноси́ть, превозноси́ть, возвыша́ть;
1, 2 см. узне́сці;
◊ у. да нябёс — превозноси́ть до небе́с
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)