Verbum

то́нкі, -ая, -ае.

1. Невялікі ў папярочным сячэнні, у абхваце.

Тонкія ніткі.

Тонкія пальцы.

Тонкая бярозка.

2. Невялікі па шырыні, вузкі.

Тонкая рыска.

3. Пра гукі, голас: высокі.

Т. голас.

4. Пра твар, рысы твару: не грубы, прыгожа абрысаваны.

Тонкія рысы твару.

5. Складаны, выкананы з вялікай увагай, умела, па-мастацку.

Тонкая работа.

Тонкая разьба.

6. Пра смак, пах і пад.: вытанчаны, не рэзкі.

Т. водар кветак.

7. Пра розум, мысленне, гумар і пад.: гібкі, праніклівы, які схоплівае малапрыметнае.

Т. розум.

Тонкая крытыка.

8. Чуллівы, які ўспрымае самыя слабыя раздражненні (пра органы пачуццяў і іх дзейнасць).

Т. слых.

|| наз. то́нкасць, -і, ж.

муслі́н, -у, м.

Лёгкая тонкая баваўняная ці шаўковая тканіна.

|| прым. муслі́навы, -ая, -ае.

шыфо́н, -у, м.

Тонкая мяккая баваўняная або шаўковая тканіна.

|| прым. шыфо́навы, -ая, -ае.

за́мша, -ы, ж.

Вырабленая мяккая і тонкая ворсавая скура з аксамітнай паверхняй.

|| прым. за́мшавы, -ая, -ае.

або́рка¹, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак, ж.

Невялікая, тонкая вяровачка; шпагаціна.

Перавязаць пакунак аборкай.

іро́нія, -і, ж.

Тонкая, скрытая насмешка.

Горкая і.

◊

Іронія лёсу — аб недарэчнай выпадковасці.

|| прым. ірані́чны, -ая, -ае.

цюль, -ю, м.

Тонкая празрыстая сятчастая тканіна (гладкая або з узорам).

|| прым. цю́левы, -ая, -ае.

Цюлевыя фіранкі.

кашамі́р і кашмі́р, -у, м.

Тонкая шарсцяная або напаўшарсцяная тканіна.

|| прым. кашамі́равы, -ая, -ае і кашміро́вы, -ая, -ае.

сарпі́нка, -і, ДМ -нцы, ж.

Тонкая баваўняная тканіна ў клетку ці ў палоску.

|| прым. сарпі́нкавы, -ая, -ае.