Verbum

вы́явіць, -яўлю, -явіш, -явіць; -яўлены; зак., каго-што.

Зрабіць уяўным яўным, выкрыць.

В. талент.

В. злачынства.

|| незак. выяўля́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е.

самабы́тны, -ая, -ае.

Арыгінальны, не падобны на іншых, своеасаблівы, самастойны ў сваім развіцці.

С. талент.

Самабытная літаратура.

|| наз. самабы́тнасць, -і, ж.

іміта́тар, -а, мн. -ы, -аў, м.

Той (тое), хто імітуе каго-, што-н.

І. гукаў птушак.

|| прым. іміта́тарскі, -ая, -ае.

І. талент.

мнагагра́нны, -ая, -ае.

1. Які мае некалькі граней.

М. камень.

2. перан. Рознабаковы, усебаковы.

М. талент.

|| наз. мнагагра́ннасць, -і, ж. (да 2 знач.).

дарава́нне, -я, н.

1. гл. дараваць.

2. мн. -і, -яў. Здольнасць, талент, а таксама асоба, якая валодае такімі талентамі.

Паэтычнае д.

Юныя дараванні.

самаро́дны, -ая, -ае.

1. Які сустракаецца ў прыродзе ў хімічна чыстым выглядзе.

С. метал.

2. Які развіўся самастойна, без сістэматычнай адукацыі, прыродны.

С. талент.

тля, -і, ж.

1. Дробнае насякомае-шкоднік атрада паўцвердакрылых, якое жывіцца сокам раслін.

Капусная т.

2. перан. Пра нікчэмнага чалавека (разм.).

Які ён талент, т. нікчэмная!

таленаві́ты, -ая, -ае.

1. Які мае талент (у 1 знач.).

Т. матэматык.

Таленавітая артыстка.

2. Які зроблены, выкананы з праяўленнем таленту.

Таленавітае выкананне твора.

|| наз. таленаві́тасць, -і, ж.