адаптава́ць, ‑тую, ‑туеш, ‑туе; зак. і незак.

Прыстасаваць (прыстасоўваць), спрасціць (спрашчаць) тэкст для тых, хто пачынае вывучаць замежныя мовы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

спрасто́ўваць

‘ісці напрасткі (спрастоўваць дарогу; спрашчаць, выпрастоўваць што-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. спрасто́ўваю спрасто́ўваем
2-я ас. спрасто́ўваеш спрасто́ўваеце
3-я ас. спрасто́ўвае спрасто́ўваюць
Прошлы час
м. спрасто́ўваў спрасто́ўвалі
ж. спрасто́ўвала
н. спрасто́ўвала
Загадны лад
2-я ас. спрасто́ўвай спрасто́ўвайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час спрасто́ўваючы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

спро́стваць

‘ісці напрасткі (спростваць дарогу; спрашчаць, выпрастоўваць што-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. спро́стваю спро́стваем
2-я ас. спро́стваеш спро́стваеце
3-я ас. спро́ствае спро́стваюць
Прошлы час
м. спро́стваў спро́ствалі
ж. спро́ствала
н. спро́ствала
Загадны лад
2-я ас. спро́ствай спро́ствайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час спро́стваючы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

спрашчэ́нне, ‑я, н.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. спрашчаць — спрасціць і стан паводле знач. дзеясл. спрашчацца — спрасціцца.

2. Якое‑н. прыстасаванне, змена ў канструкцыі, планіроўцы і пад., якія спрашчаюць што‑н. Унесці спрашчэнні ў канструкцыю.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)