сустрэ́ча, -ы, мн. -ы, -рэ́ч, ж.
1. Тое, што і спатканне.
2. Сход, прызначаны для знаёмства з кім-н.
С. дэпутата з выбаршчыкамі.
3. Спаборніцтва ў якой-н. галіне спорту.
С. футбольных каманд.
4. Урачыстасць, падрыхтаваны прыём з прычыны надыходу, прыбыцця каго-, чаго-н.
С. свята.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
жа́ктаўскі, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да жакта, належыць яму. Спатканне адбылося.. у цесным.. пакойчыку драўлянай жактаўскай гасцініцы. Чорны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
насту́пны, -ая, -ае.
1. Які наступае, настае непасрэдна пасля каго-, чаго-н.; бліжэйшы па чарзе.
Н. дзень.
Наступнае спатканне.
2. Які наступіў пазней за чым-н.; ніжэйназваны, ніжэйпрыведзены.
Прапанаваць н. план.
3. у знач. наз. насту́пнае, -ага, н. Тое, аб чым гаворыцца далей; вось што.
А затым адбылося н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
адмаўча́цца, ‑чуся, ‑чышся, ‑чыцца; зак.
Прамаўчаць, ухіліўшыся ад адказу, гутаркі. Мяне сустрэлі рогатам і крыкамі: «Раскажы, як ты хадзіў на спатканне!» Я адмаўчаўся. Шамякін.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Рандаву́с фальк. ’каханак, палюбоўнік’: “Паехаў мой міленькі да млына / А я рандавуса наняла” (БНТ, Жарт. песні). Запазычанне (праз польскую?) з ням. Randezvous ’спатканне’, якое з франц. rendez‑vous ’спатканне, сустрэча, свіданак’ (< se rendre ’накіравацца, адазвацца на запрашэнне, сабрацца’), што служыла ў якасці загаду вайскоўцам для збору (Антропаў, БЛ, 45, 25; Фасмер, 3, 442; Сной₂, 602). Не выключана семантычнае збліжэнне з фармальна падобным ранда́р ’арандатар; карчмар’, гл. ранда.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
рандэву́, нескл., н.
1. Разм. уст. Раней дамоўленае спатканне (пераважна любоўнае).
2. Спец. Дамоўленая сустрэча асобных караблёў або злучэнняў караблёў, а таксама месца такой сустрэчы.
[Фр. render-vous — з’явіцца.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
сівавало́сы, ‑ая, ‑ае.
З сівымі валасамі. Сівавалосы стары. □ — А ў мяне сёння першае спатканне, — таямніча прызналася Яніна і, пацалаваўшы сівавалосую галаву цёці Фені, выбегла з пакоя. Сіняўскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
◎ Наўмі́згі (ны‑умизги) ’на любоўнае спатканне’ (Мат.; Нік. Посл.). Паводле Карскага (2–3, 74), з прыназоўнікавага спалучэння з наз.-він. скл. мн. л. назоўніка ўмізгі, умьізгі ’залёты, заляцанне’ (Нас.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
хвайня́к, ‑у, м.
Разм. Тое, што і хвойік. Міма акна праплываюць старыя хвайнякі. Навуменка. І я ўспомніў, як світаннем У густыя хвайнякі, Бы да любай на спатканне, Бег збіраць баравікі... Лойка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
◎ Наспаты́чку ’насустрач’ (в.-дзв., Сл. ПЗБ). Да спаткаць ’сустрэць’ хутчэй за ўсё па прадуктыўнай словаўтваральнай мадэлі, характэрнай для прыслоўяў, параўн. нараспашку, навыцяжку і пад., паколькі цяжка дапусціць прамежкавую ступень у выглядзе назоўніка спатычка ’спатканне’, хаця тэарэтычна яна здаецца натуральнай.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)