со́ванне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. соваць і совацца.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
сува́ць
‘соваць, усоўваць што-небудзь; перадаваць што-небудзь’
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
сую́ |
суё́м |
| 2-я ас. |
суе́ш |
суяце́ |
| 3-я ас. |
суе́ |
сую́ць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
сува́ў |
сува́лі |
| ж. |
сува́ла |
| н. |
сува́ла |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
сува́й |
сува́йце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| цяп. час |
суючы́ |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
прасо́ваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што і без дап.
Соваць некаторы час.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ты́цкаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.
Разм. Тое, што і тыкаць 1. Потым ловіць [бацька] вожыка, садзіць да сподачка, тыцкае яго мордачкаю ў малако. Сачанка. Мастак набіраў на пэндзаль фарбы і, як здавалася Веры, без разбору тыцкаў ім у палатно. Асіпенка.
•••
Пальцам (пальцамі) тыцкаць — тое, што і пальцам (пальцамі) паказваць (гл. паказваць).
Тыцкаць нос куды — тое, што і соваць нос куды (гл. соваць).
Тыцкаць пад нос каму — тое, што і соваць пад нос каму (гл. соваць).
Тыцкаць у вочы — тое, што і тыкаць у вочы (гл. тыкаць).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
сова́ть несов., разг.
1. со́ваць, усо́ўваць, засо́ўваць; (запихивать) запіха́ць, запі́хваць; (погружать, опускать) усо́ўваць, саджа́ць, уса́джваць;
сова́ть ве́щи в чемода́н со́ваць (запіха́ць, запі́хваць) рэ́чы ў чамада́н;
сова́ть ру́ку в во́ду саджа́ць руку́ ў ваду́;
2. (небрежно давать) ты́цкаць, со́ваць;
сова́ть кни́гу в ру́ки ты́цкаць (со́ваць) кні́гу ў ру́кі;
3. (давать взятку) падсо́ўваць;
4. (тыкать чем-н.) со́ваць, со́ўгаць, ты́цкаць;
◊
сова́ть нос со́ваць (утыка́ць) нос;
не суй нос не в свой вопро́с погов. у чужо́е про́са не ткні но́са; не твая́ пало́са — не тыч но́са; дзе сава́ і сыч, там но́са не тыч;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
пасо́ваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.
1. і без дап. Соваць некаторы час.
2. Пакласці што‑н. куды‑н. абы-як. Пасоваць рэчы ў чамаданы.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Сува́ць ’соваць, піхаць’ (Нас., Бяльк.). Ад соваць (гл.) пад уплывам формаў зак. тр., гл. сунуць.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
со́ванне ср.
1. сова́ние;
2. ты́канье;
3. сова́ние, ты́канье;
4. дви́гание, передвига́ние;
1-4 см. со́ваць
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
*Тача́ць, точа́ць ’соваць’: не точай рукі к ножу (ТС), сюды ж тачы́ць (точи́ть) ’соваць, працягваць’ (Нас.). Відаць, да прасл. *tačati ’перасоўваць, перакульваць, рухаць’, шматкратнага дзеяслова ад *točiti, гл. тачыць 1.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Асо́ва ’зрух’ (Бяльк.). Ад асоўваць. Гл. соваць.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)