Снара́д ‘гарматны боепрыпас’ (ТСБМ), ‘ступка з таўкачом’ (Сцяшк. Сл.), знара́д ‘гарматны набой’ (Некр. і Байк.). Ст.-рус. снарядъ сустракаецца ў перадачы слоў гетмана Хадкевіча ў 1615 г.: велѣлъ ис снаряду палит, што можа сведчыць пра наяўнасць слова ў спецыфічным значэнні ‘гармата’ ў старабеларускі перыяд, у той час, як у рускіх помніках шырока ўжывалася нарядъ ‘артылерыя’ (Адзінцоў, Этимология–1981, 89–90). У сучаснай літаратурнай мове, хутчэй за ўсё, запазычана з рус. снаряд. Гл. Трубачоў, Дополн., 3, 697; ЕСУМ, 5, 333. Гл. нарад.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

навы́лет и навылёт нареч. наскво́зь; (прострелить — ещё) навы́лет;

свіце́цца н. — свети́ться наскво́зь;

снара́д прабі́ў сцяну́ н.снаря́д проби́л сте́ну наскво́зь (навы́лет);

ба́чыць н. — ви́деть наскво́зь

навылёт нареч., см. навы́лет

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

калі́бр м.

1. (род. калі́бру) в разн. знач. кали́бр;

снара́д вялі́кага ~руснаря́д большо́го кали́бра;

к. ружжа́ — кали́бр ружья́;

шкля́нкі ро́зных ~раў — стаканы ра́зных кали́бров;

2. (род. калі́бра) тех. (прибор) кали́бр

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прыла́да ж.

1. (механизм) приспособле́ние ср.;

2. чаще мн. принадле́жности;

канцыля́рскія ~ды — канцеля́рские принадле́жности;

пісьмо́выя ~ды — пи́сьменные принадле́жности;

3. (инструмент) ору́дие ср.;

~ды пра́цы — ору́дия труда́;

4. спорт. снаря́д м.;

5. см. прыбо́р

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

рвану́ць сов., однокр.

1. рвану́ть; дёрнуть;

р. за валасы́ — рвану́ть (дёрнуть) за́ волосы;

2. в др. знач. рвану́ть;

конь ~ну́ў з ме́сца — ло́шадь рвану́ла с ме́ста;

не́дзе ~ну́ў снара́д — где́-то рвану́л снаря́д

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ука́тка ж.

1. (действие) уе́зджванне, -ння ср., аб’е́зджванне, -ння ср., абабіва́нне, -ння ср., утрамбо́ўка, -кі ж.;

2. зва́льванне, -ння ср., ува́льванне, -ння ср.; см. уката́ть 1, 2;

3. (снаряд для укатывания дороги) като́к, -тка́ м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ірвану́ць сов., однокр.

1. рвану́ть; дёрнуть;

і. за валасы́ — рвану́ть (дёрнуть) за́ волосы;

2. в др. знач. рвану́ть;

конь ~ну́ў з ме́сца — ло́шадь рвану́ла с ме́ста;

у́ў снара́д — рвану́л снаря́д;

і. до́бры — кусо́к рвану́ть изря́дный куш

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вы́пустить сов., в разн. знач. вы́пусціць;

вы́пустить втору́ю главу́ вы́пусціць другу́ю главу́;

вы́пустить рукава́ вы́пусціць рукавы́;

вы́пустить снаря́д (пу́лю и т. п.) вы́пусціць снара́д (ку́лю и т. п.);

вы́пустить из па́мяти забы́цца;

вы́пустить из рук вы́пусціць з рук;

вы́пустить из ви́ду вы́пусціць з-пад ува́гі.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

самолёт самалёт, -та м.;

тра́нспортный самолёт тра́нспартны самалёт;

спорти́вный самолёт спарты́ўны самалёт;

уче́бный самолёт вучэ́бны самалёт;

вое́нный самолёт вае́нны самалёт;

самолёт-истреби́тель самалёт-знішча́льнік;

самолёт-бомбардиро́вщик самалёт-бамбардзіро́ўшчык;

самолёт-штурмови́к самалёт-штурмаві́к;

разве́дывательный самолёт разве́двальны самалёт;

реакти́вный самолёт рэакты́ўны самалёт;

раке́тный самолёт раке́тны самалёт;

легкомото́рный самолёт лёгкамато́рны самалёт;

одноме́стный самолёт аднаме́сны самалёт;

многоме́стный самолёт мнагаме́сны (шматме́сны) самалёт;

самолёт-снаря́д самалёт-снара́д;

самолёт-корректиро́вщик самалёт-карэкціро́ўшчык;

самолёт-мише́нь самалёт-мішэ́нь;

самолёт сопровожде́ния самалёт суправаджэ́ння;

ковёр-самолёт фольк. дыва́н-самалёт, кілі́м-самалёт.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)