ірвану́ць сов., однокр.

1. рвану́ть; дёрнуть;

і. за валасы́ — рвану́ть (дёрнуть) за́ волосы;

2. в др. знач. рвану́ть;

конь ~ну́ў з ме́сца — ло́шадь рвану́ла с ме́ста;

у́ў снара́д — рвану́л снаря́д;

і. до́бры — кусо́к рвану́ть изря́дный куш

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)